Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XI.
41 XI. S. Petrum Apostolum et Apostolorum Principem Summum Ecclesiae Pontificatum in cathedra, quam fundavit, Romana annis viginti quinque tenuisse asserit S. Hieronymus scribens '): „ Romam pergit (Petrus) ibique xxv. annis cathedram sacerdotalem tenuit usque ad ultimum anuum Neronis, i. e. decimum quartum, a quo et affixus cruci martyrio coronatus est -1------sepultus Romae in Vaticano juxta viam triumphalem, totius orbis veneratione celebratur.“ Idem testatur catalogus Romanorum Pontificum sub Liberio Efapa circa annuäx 354. exaratus, in quo haec leguntur: „Petrus annis viginti quinque, mense uno, diebus novem. Fuit temporibus Tiberii Caesaris et Caii et Tiberii Claudii et Neronis: a consulatu Vinicii et Longini usque Nervae et Vestini, passus autem cum Paulo die tertio Calendas Julias consulibus supradictis imperante Nerone.“ Consentit Anastasius Ecclesiae Romanae Bibliothecarius “) inquiens: „Beatus Petrus, Apostolus et Princeps Apostolorum, primus 'sedit cathedram episcopatus in Antiochia annos septem. Hic Petrus ingressus in urbem Romam sub Claudio — ibique sedit Cathedram episcopatus annos viginti quinque, mensem unum, dies octo.“ Nec aliter habet catalogus Romanorum Pontificum sub Felice IV. aetate Justiniani Imperatoris contextus, et circa annum Christi 530. vulgatus, ut innumera alia de hac re testimonia silentio premam. Invaluit opinio, nullum Papam in sublimi S. Petri cathedra attingere annos Petri, unde Joannes Palatius 3) morem derivat acclamandi in inauguratione cuiuslibet novi Pontificis: „Beatissime Pater, annos S. Petri non videbis!“ cuius cetera acclamationis nulla plane sunt in Libro diurno Romanorum Pontificum vestigia. Quidquid vero sit de hac acclamatione, id certum exploratumque est, nullum ex omnibus Romanis Pontificibus in S. Petri Cathedra annis viginti quinque sedisse, immo in omni 257 Romanorum Pontificum numero, qui in sic dicto annuario Pontificio recensentur, nonnisi viginti tres reperiuntur, qui annos quindecim excesserunt, ex iisque soli novem annum vicesimum superaverunt, nimirum S. Silvester L, S. Leo M., Adrianus I., S. Leo III., Alexander UI., Urbanus VIII, Clemens XI., Pius VI., et Pius VII. Hanc in rem pridem jam auctor quidam anonymus vitae S. Monae Episcopi Mediolanensis a. 249. deiuncti observavit 4): „Si quis mirum ducat, aut credibile putandum dissuadeat, quinque tantum ea usque tempora Mediolanensi Ecclesiae Antistites praefuisse, cum in Romana Sede vigesimus post Apostolos tunc temporis degerit vir Deo fidelissimus Papa et Martyr Fabianus, perpenset, quicunque ille est, occultum et investigabile dispensantis Dei judicium, cur istis prolixiora vitae curricula contulerit, illis vero breviora. Istos ad suorum protectum fidelium licet interioris gradus diutius reservatos, longo conflictu adsuescens ad triumphum victorum agmini socians, ad ultimum, ut emeritorum laborum senes multis postmodum essent norma vitae exemplarque militibus, illos autem, summos videlicet primates et duces spiritualis certaminis, quanto fortius in procinctu Christianae fidei diN r. 2503. Gratiae Deo agendae, quod Pius IX. quadrantem saeculi in pontificatu exegerit. 1) da viris illustr. c. 1. — 2) Hist, de vitis Roman. Pontif. I. 4) V. Acta SS. Octobr. edit. nov. Paris. VI. pg. 16. 3J Gesta Romanor. Pontif. tom. 1. pag. 3.
