Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XXIII.
211 gatorum, cuius sanctitatem, eruditionem, pastoralem zelum et sanctam in dicendo libertatem nullus ignorat, qui annales Ecclesiae vel obiter pervolvit, infallibile Romani Pontificis magisterium et credidit et docuit. Scriptor vitae tanti Antistitis narrat1) illum ante 24. sessionem Concilii Tridentini Romam profectum, dum in conspectu haberet Urbem, in genua se provolvisse et exclamasse: „Salve Mater Nostra, Mater Sanctissima, Christiana schola religionis: salve, o Civitatum et mundi decus, ubi deposita Deus esse voluit Principum Apostoliéi Spiritus corpora, ubi duo collocavit illa coeli terrestris luminaria majora Petrum et Paulum, firmamentum inexpugnabile veritatis!“ — Tum, refert biographus Arclii-Episcopum ad suos conversum: „In oculis vobis est, inquit, carissimi, sanctae Catholicae Fidei primaria, et incorrupta Sedes, illic vobis occurrent summa passim veneratione dignissima quaeque. At meminisse vos oportet, filioli, non Angelos incolas, sed homines esse, vitiis proinde et instabilitati obnoxios. Quare, si quid oculos mentis offendat, et secus deprehendatur, quam fert Religionis incorrupta sanctitas, providete, obsecro, ne in scandalum mala sint. Sed sint in profectum bona, ne quid apud vos decedat de pretio, et iusta aestimatione sacrae religionis, et rectae Fidei, cuius est singularis praerogativa, ut inter vitiorum oppugnationes et depravatos hominum mores integra semper perseveret, dicente Domino: Rogavi pro te Petre, ut non deficiat fides tua, et portae inferi non praevalebunt.“ V. Bartholomaeus celeberrimum pro populo composuit Catechismum a. 1560. prima vice typis vulgatum, saepius dein tam in Portugálba, quam in Hispania, Romae quoque recusum, in quo haec in latinum versa docentur: „Quae unitas (Ecclesiae) ut firmaretur et conservaretur, Christus reipsa dedit in terris humanum (visibile) Caput et Vicarium suum, cui obedire omnes Christiani obligarentur, et tamquam certam tenere veritatem singulam causam, quam ille, ut crederetur, definitive determinavit. Iste Vicarius fuit S. Petrus Apostolus, et post illum sunt omnes eius legitimi Successores in Sede Romana.“ Sed jam contrahenda sunt carbasa, ne in infinitum producatur sermo allatis in medium illorum testimoniis, qui saeculis 17. et 18. infallibile Magisterium Romani Pontificis et professi sunt et propugnaverunt. Audiatur Soarius f 1617. Is ad quaestionem 2): „Utrum Summus Pontifex etiam sine Concilio Generali sit infallibilis regula fidei?“ respondet: „Veritas Catholica est, Pontificem definientem ex cathedra esse regulam fidei, quae errare non potest, quando aliquid authentice proponit universae Ecclesiae, tamquam de fide divina credendum: ita docent hoc tempore omnes Catholici Docto- res, et censeo esse, rem de fide certam.“ Hoc idem fatetur Petrus ile Marea 3) Nro 22. „Haec, inquit, opinio, quae est de asphalia, seu infallibilitate Papae, est, quae sola docetur, et quam amplexantur in Italia, Hispania, et aliis Provinciis Christianitatis, illa, quam Ductores Parisienses amplectuntur, toleratur tantum“, et Nro 31. animadvertit „in illam de infallibilitate consentire omnes Universitates^ praeter Sorbonam,“ quam eapropter rideri audivimus superius ab ipso Petro de Marea. Sed attendendum, quod observat Thomassinus:4) „Ne, inquit, vel ipsam Scholam Parisiensem constantissime ia ea sententia deinceps perstitisse, aut etiam nunc perstare imagineris, Soarius. Petrus de Mare». 1) Cap. V. Vita V. Barth, de Martyribus rursum edita a Joanne Ghilardi Eppo Monregal. Monteregali. 1869. — 2) Sect. VIII. Oper. Tom. XII. edit. Parisiis. 1858. — 3) In opusc. de thesibus Claromontanis. — 4) Dissert. 18. in Syn. Boman. a. 532. 9*
