Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XVII.
113 et Domino providente, et B. Petro Apoätolo opem ferente in futuro manebit, sine ulla haereticorum insultatione firma et immobilis omni tempore persistet, >); Ecclesia Romana est omnium Ecclesiarum Mater et Magistra, Catholicae veritatis et unitatis centrum, in qua est integra et vera Christianae Religionis soliditas, et ex qua traducem fidei omnes reliquae Ecclesiae mutuentur, oportet. 2) Unde Petro in rebus fidei et morum per os Pontificis loquenti omnes per orbem fideles et Pastores citra omne dubium assensum semper praebuerunt. Hanc erga Cathedram Petri obedientiam, reverentiam, et inconcussam adhaesionem sicut fideles, ita et Pastores Ecclesiae et Provinciae huius eo libentius profitemur, et inviolabiliter nos servaturos spondemus, quo magis beatae memoriae Praedecessorum no- storum exemplo ad id provocamur. Grata est memoria Georgii Szelepcsény Strigoniensis Archiepiscopi. qui quatuor propositiones Cleri Gallicani Anno 1682. editas, una cum ceteris Ungariae Praesulibus, eodem adhuc anno, ceu auribus christianis absurdas, et plane detestabiles proscriprit, ac universis istius Regni Christi fidelibus interdixit, ne eas legere vel tenere, multo minus docere auderent. 3) Pariter omnem exeruerunt zelum, ut nullus schismati occidentali in Hungária adhaereret, utve schisma orientale per commendatam et acceptatam s. Unionem multum minueretur. In hac erga Successores S. Petri fide et pietate eo amplius firmamur, solidarour- que, quo certius est Summos Pontifices praeter sollicitudinem pastoralem erga omnes fideles communem, specialem etiam protectionem, et benignitatem genti nostrae exhibuisse. Quantam auri argentique vim saepius profuderint, ut adflicto huic Regno cum agmine Turearum dimicanti opem ferrent ad contestandum grati animi affectum memoramus dumtaxat, pro merito vero enarrandum annalibus patriis relinquimus.“ Porubszky Josephus „Ius Ecclesiasticum catholicum.“ Agriae, 1858. pag. 53. „Petrus Summus fuit in Ecclesia Doctor. Quam primum enim Christus Petrum petram suae Ecclesiae esse voluit, eum implicite etiam summum Doctorem voluisse censendus est. Ecclesia enim absque integra et propria Christi doctrina, adeoque absque Summo Doctore institutum Christi esse desineret. At vero Christus illud apertius adhuc significavit; praesentibus nempe in ultima coena cunctis Apostolis ait Petro: „Simon, Simon! ecce satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum,“ tum sermonem (non in plurali sed singulari) prosecutus dicit Petro: „Ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua“; demum Petro singulare jus dat, et Officium injungit: „et tu aliquando conversus confirma fratres tuos,“ h. e. in fide nefors errantes ab errore averte nutantes coito- bora, supremam docendi auctoritatem habe.“ pag. 419. „Pontifex tamquam supremus in Ecclesia Doctor potest dogmatica decreta edere, controversias fidei et morum in ultima instantia decidere, symbola fidei parare, e. s. p.“ Idem auctor: Katholikus Egyházjogtan. Főleg a jogakademiai ifjúság számára. Egerben, 1863. pag. 23. „Az egyház főnöke, a pápa, Krisztus helytartója e földön, hatalma az egész egyházra nézve teljes, legfőbb, rendszerinti, és közvetlen, főnöksége nem csupán 1 1) S. Hieron. ep. ad Damasum c. 14. caus. 24. q. 1, — 2j Hadrian. P. ad Cone. Oecum. 8. et Pius Papa IX. in Bulla „Ineffabilis.“ — 3) Péterffy Concilia Hung. P. II. p. 438. 7
