Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XVII.
110 ipso Salvatore fundatum in Ecclesia Romana consistat, et in Cathedra ejusdem Ecclesiae sedeat Petri successor, verus Christi Vicarius, Ecclesiae totius Caput, et omnium Christianorum Pateret Doctor: omnem dabo operam, ut in viva cum illo communione, ac intemerata erga illum obedientia persistamus.“ Alexander Sterka Sulutz, Episcopus graeco-Catholicus Fogarasiensis. — Sermo pastoralis occasione solemnis cathedrae Episcopalis occupationis ad Clerum et populum materno idiomate habitus, latinitate donatus. Blasii 1852. pag. 16. „Nonne est illa summa animi exultatio, et spiritualis pro nobis consolatio, quod per s. unionem in una salvifica Fide cum eadem Sancta et apostolién sede Romana, ubi ea puritas Fidei apostolicae viget, quam S. Petrus fundavit, et adversus quam portae inferi non praevalebunt. Matth. 16, 18. pag. 18. „An non decori, laudi et gloriae sibi ducere nostra natio debet, quod salutari ac glorioso fidei et sanguinis vinculo devincta sit capiti primae Apostolicae Sedis et successori ipsius Beati Petri Apostoli? pro cujus fide, ut non deficiat, ipse Salvator noster D. J. Christus intercedit Patri coelesti.“ pag. 20. „Nobis obligatio adimplenda, ut in sacra hac, divinaque verae libertatis aede, fidei deposito inviolabili, juramento appromittamus, quod nos religionem salvificam Majorum nostrorum ... unionemque aeternam cum Sacra apostolica Romana Sede, quam Majores nostri ut veritatis columnam agnoverunt, ad quam et sanguinis nos alligat origo, inconcussa fide servaturi.“ Jus Ecclesiasticum, practicis rationum momentis illustratum potissimum in usum Cleri Curati elucubravit Joannes Krajcsik, Abbas S. Hippolyti de Monte Zobor, Nitriensis Canonicus. Tom. I. Viennae 1854. pag. 80. 81. „Pontifex gaudet jure decreta in causis fidei et morum edendi. Profecto — ut in Instit. Ecclesiasticis Mauri Schenkl ab Josepho Scheil editis ad §. 244. in nota egregie observatur — haud bene consultum esset Ecclesiae, si quotiescunque unus alterve luxuriantis ingenii homo sanam maculare doctrinam conatur, aut exortae controversiae litesque ecclesiasticam turbare minitantur Unitatem, totus Orbis ad Concilium generale evocandus, aut omnium per orbem praesulum consensus explorandus, expectandusque foret, interim- que error serperet, et Ecclesia alio tuendae restaurandaeque Unitatis careret remedio. Fluit itaque jus hoc ex ipso scopo primatus, qui est Unitas fidei. Hic valet a saeculis usu veniens apnd Catholicos principium illud: Papa est ultimus judex controversiarum in rebus fidei. — Continua Traditio docet, occurrente in rebus fidei dubio, ad Papam recursum fuisse, cujus definitioni fideles semet semper humiliter subjecerunt; ii autem, qui definitionem Sedis Apostolicae acceptare recusabant, pro haereticis habebantur; uti id factum cum Valentinianis, Cerdonianis, per Victorem damnatis. Quartodecimanis per Cornelium, Nova- tianis per Innocentium I. Pelagianis per Coelestinum I. Nestorianis etc.“ pag. 137. „Interim stantibus his (Articulis nempe Gallicanis ac inspecie quarto) sequeretur Ecclesiam universam adminus provisorie, et quidem usque asservandum Concilium generale, seu longo tempore in iis, quae ad fidem et mores pertinent, errare posse, quod utique promisso divini Statoris adversum foret, cui conformiter homo Catholicus tenet, Ecclesiam ne una quidem die aut hora vel minuto errori obnoxiari posse. Dein dum fide tenemus, Pontificem esse centrum Unitatis; qui Catholico nomine censeri cupit, in communione Sedis Apostolicae manet, et tacite etiam recognoscit, per Pontificiam sedem,
