Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

XVII.

93

luerant? Merito dicebant haec Patres Constantinopolitani, teste enim Concilio Chalcedo- nensi in relatione praedicta vocis beati Petri omnibus constitutus interpres ejus fidei beati ficationem super omnes adducit Papa. Vanum ergo est de judicio sedis Apostolicae dubitare, quum ipsa totius Ecclesiae definitio inde suam expetat et expectet firmitatem. Tauti sane semper habebalur ab Episcopis doctissimis et praeclarissimis Sedis Apostolicae effatum, ut illo tamquam firmissimo fundamento, velut validissimo et irrefragabili argumento uterentur, et pugnarent adversus exsurgentes hae- reses. Erexit caput suum Pelagius et naturae vires jactabat temere ac impie. Quo argumento ejus refutabatur superbia ab episcopis Africanis ? nullo alio, quam Vicarii Christi irreformabili effato. In Epistola nomine quinque episcoporum ad Innocentium I. data ait S. Augustinus, splendidissimum praesulum lumen de Pelagio: „Postquam amici ejus hunc librum non modo episcoporum catholicorum, sed praesertim tuae Sanctitatis autoritate.... anathematisatum viderint, non putamus ipsos ultra obloqui ausuros“. Definitione fidei obtenta aiebat idem: „Finita est causa utinam finiatur et error.“ Mercator Anno Christi 429 in libello contra Pelagianos, quem Ecclesiae Constantinopolitanae inscripsit, de Pela- gianis ait: multi, qui Julianum sequebantur ipso derelicto Pelagium damnaverunt, sedique Apostolicae se submiserunt. Potestne dubitari de fonte, unde tam limpidi rivi salutaris doctrinae profluunt? Mira profecto et paradoxa illorum assertio mihi semper visa fuit, qui summi Pontificis irreformabile judicium negant, nisi Ecclesiae accedat consensus. Nescio, unde magis posset Ecclesiae consensus constare, quam ex Conciliis Universalibus? Summi Pontifices toties declararunt, ad suam pertinere jurisdictionem Conciliis oecumeuicis robur firmitatis, eadem confirmando, adjicere, adeo, ut absque eo nullius vigoris sint. Adduxi quatuor Concilia oecumenica idipsum ad- serentia. Accessit proinde in idipsum Ecclesiae consensus. In sensu ergo vestro optimi adversarii! etiam vos certum habere debetis Summos pontifices supremo jure Concilia confirmare, et quod idem est, supremo jure Concilia praecellere. Irreformabile est Summi Pontificis judicium, ita dicitis vos, si Ecclesiae Consensus accedat; Summi Pontifices dixerunt: Concilia non habere firmitatem, nisi a Vicario Christi confirmarentur. Accessit ad id Ecclesiae consensus. Quis iam negabit irrefragabile esse Sedis Apostolicae judicium? quae etiam de Conciliis oecumenicis judicat.“

Idem Episcopus pag. 294. eiusdem Tomi ad epistolam Vigilii Papae ad Episcopum Tomitanum Scythiae observat:

„Neque rursus alter nobis objiciat, Vigilium Papam suum revocasse constitutum, adeoque Summi Pontificis non esse irreformabile judicium. His enim omnibus occurro et objecta diluo .... Si itaque de fide actum non fuit, si de fraterna dilectione laedenda quaerebatur, quid amabo contra summi pontificis infallibilitatem inde deduci q ueat.“

Positiones centum et una de famoso illo Conventu Gallicano anni 1682. et opposito illi conventu V. cleri Hungarici (anonymus sine loco typi) 1789. In praefatione ad finem.

„Nemo fortassis in futurum, qui verus catholicus, praesertim qui verus simul Ungarus, ad illam (auctoritatem conciliabuli 1682) vel verbulo provocare audeat.“

Ad positionem 86. pag. 32. „Sed et illud notandum, nec horum quidam doctorum, i. e. episcoporum ullam tunc esse auctoritatem, si eorum doctrinam supremus Ecclesiae doctor et pastor non approbavit, sed improbavit, et si praesertim.