Circulares litterae dioecesanae a 16-a maji-31-am decembris 1867. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. XII.

Nr. 618. Monita Con- fessariorum communican­tur. ' • . ' i , Ab hac sententia Agnes ad Sedem Aplicam respective ad S. Congregatio­nem Concilii apellavit, cui propositum fuit sequens dubium: An sententia Curiae Epis­copalis sit confirmanda vel infirmanda incasu? Resolutio. S. Congregatio causa discussa die 22. Februarii 1862. confirmavit sententiam Curiae Episcopalis respondendo: affirmative ad primam partem, negative ad secundam. Unde sequitur : 1. Sponsalia contracta inter eos, qui gradu prohibito consanguinitatis con­tinentur, etiamsi sub conditione contraxerint „si Pontifex dispensaverit“ non sustineri. 2. Ex ea non sustineri etiamsi rata a contrahentibus habeantur post annu­tum Romani Pontificis, quo dispensare promiserit, imo etiam post litteras Apostolicas signatas, quibus delegato committitur dispensatio. 3. Quare ut valida sint, necesse est, ut confirmentur a contrahentibus, post obtentam effective dispensationem, quo actu sublatum fuit impedimentum. Strigonii die 3-a Augusti 1867. Clementissimus Redemptor noster, Deus in misericordia dives, post resurre­ctionem suam his ad apostolos directis verbis: „accipite Spiritum Sanctum, quorum re­miseritis peccata remittuntur eis, et quorum retinueritis,retenta sunt,‘‘‘) amplissimam re­mittendi, ac retinendi peccata potestatem Ecclesiae suae relinquens, Poenitentiae Sacra­mentum in modum judicii instituit, ac fideles sine exceptione omnes, post Baptismum lapsos „ante hoc Tribunal, tamquam reos sisti voluit.“ 2) Iccirco venerandum hoc Sacra­mentum secundam post naufragium tabulam appellant Sancti Patres: nam ut confracta navi unum servandae vitae perfugium reliquum est, si forte aliqua tabula de naufragio arripi possit; ita post amissam Baptismi innocentiam, nisi quis ad Poenitentiae tabu­lam confugiat, sine dubio de ejus salute desperandum est. 3) Fide divina profecto tenen­dum est, Poenitentiae Sacramentum non secus lapsis post Baptismum, ac nondum rege­neratis, Baptismum ad salutem esse necessarium 4) Quam frequens igitur hujus tam sa­lutaris Sacramenti usus esse debeat, ipsa peccatorum nostrorum frequentia; qua vero devotione, humilitate, quave cordis compunctione ad illud accedendum sit a poenitenti- bus, ipsa Sacramenti dignitas; qua tandem sanctitate, qua gravitate dispensandum sit a Sacerdotibus, divina pene ministrorum auctoritas, fidei oculis considerata, ostendit. Ad partes proinde Officii mei pertinere dignovi, monita aliqua sive instructiones Confes- sariorum sub oculis, ut eas ad manus habeant, exhibere, illasque inserere Decreto, vi­gore cujus Sacerdotibus jurisdictio in ordine ad audiendas Christifidelium confessiones posthac in Archi-Dioecesi Strigoniensi conferetur. Operae pretium autem me facere ar­bitratus sum, imo plane necessarium esse duxi, eadem monita, easdemque instructiones in subnexo ad omnium hujus Dioecesis Sacerdotum notitiam perferre, tanto magis quo firmius persuasum teneo, a perfecta hujus Sacramenti administratione omnem vitae sanctitatem, omnemque morum emendationem, atque perfectionem suspendi; e contrario 68 Joann. 20 23. — -j Cone. Trid. Sess. XIV. cap. 2. de Poenit. — Catech. Rom. de Poenit. Sacram Cone Trid. ioc. cit.

Next

/
Oldalképek
Tartalom