Circulares litterae dioecesanae a 16-a maji-31-am decembris 1867. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Nr. XX.
117 Nr. XX. tub'icae preces, quas ope circularium ddto. 18-ae Novembris b. a. Nr. 1327. dimissarum litterarum diebus 19.20. et 21. curr. persolvendas e mente et jussu Beatissimi Patris indixi ac ordinavi, cunctis DD. Curatis, imprimis autem iis, qui a piae memoriae Praedecessore meo in hac Archi-Dioecesi demandatam, coordinatamque obulorum S. Petri collectionem quademumcunque e causa adusque neglexerunt, opportunam praebebunt occasionem pias idmodi symbolas colligendi. Si DD. Curati indictas preces ex ambone publicando, angustias et indigentias Beatissimi Patris fideli populo exposuerint, si illi in memoriam revocaverint, filiorum esse necessitati patris subvenire, si enarraverint, quam larga manu olim Summi Pontiflices Patriae nostrae, quoties illi ab hostibus periculum aut excidium imminebat, succurrerint, quantam auri et argenti vim scopo hoc profuderint, quantos milites suis stipendiis aluerint , ad defendendam Hungáriám missos; si porro ad populi fidelis notitiam pertulerint, quid catholici aliorum regnorum pro sublevandis indigentiis Summi Pontificis adusque certatim contulerint, indesinenterque conferant: sperare profecto licet, imo dubitari nequit, hanc expositionem, eique jungendam provocationem ad conferendas pias symbolas a fideli populo non surdis auribus exceptum iri, hocque tanto minus, quod nonnisi de obulis colligendis, minime vero de thesauris corrogandis sermo sit. Summo Pontifici sollicitudinem omnium Ecclesiarum incumbere nemo nescit, gravi, quod hinc in humeros ejus devolvitur, oneri, nisi a nohis adjuvetur, respondere nequit. Providentia divina sapienter disposuit, ut Romanus Pontifex, cui omnium agnorum, omni- uraque ovium suarum supremam curam in S. Petro demandavit Q, sederet cum principibus populi sui 2), seu ut esset etiam Rex, quatenus possit ac valeat tam sacram suam potestatem independenter, plenaque cum libertate exercere, quam omnes ferre expensas, quas diffusae in toto terrarum orbe Catholicae Ecclesiae regimen deposcit. Nostis, quod usque annum 1859 symbolae pro Summo Pontifice nullibi collectae fuerint. Ad hunc usque annum omnes Status Pontificii ditiones ac provincias Sedes Apostolica pacifice possedit, habuitque unde et suis et universalis Ecclesiae necessitatibus subveniret. Illo anno victrix in Italia rebellio, et qui cum hac amicum foedus pepigit Pedemontii Rex armata manu ditiones Summi Pontificis invasit, et tres Legationes occupavit. Insequenti anno ii- dem praedones Umbriam, Picenum et Marchiam Anconitanam Summo Pontifici eripuerunt, unam tertiam dumtaxat Status Ecclesiastici partem, et illam quidem maxime sterilem et partim ob montes, partim ob paludes incultam visibili Ecclesiae Capiti relinquentes non sponte ac benevole, sed quia patrono, quo gloriabantur, sit placuit. Anni 1864-i die 15-a Septembris inita fuit famosa conventio inter Gubernium Gallicum et Italicum, cujus fuisset securitati ad unam tertiam partem redacti status pontificii prospicere. Quam parum autem haec conventio fini suo respondeat, eventu, qui recentissimo tempore accidit, comprobatum est. Qui nimirum tantos tamque solemnes tractatus ac conventiones impune violaverunt, illam quoque, de qua hic sermo, conventionem violare posse credebant, existiNr. 1443. Occasione publicarum pro Ecclesiae necessitate precum symbolae pro Summo Pontifice colligendae. ») Joan. 21. 16, 17. *) Psalm. 112. 7.
