Membra Coronae Aureae Immaculati Cordis B. M. V. intra ambitum Archi-dioecesis Strigoniensis pro anno domini 1866.
Nr. 25
Venerabili Clero Archi-Dioecesis Strigoniensis. Quem jam aliunde indubie intellexistis, Venerabiles in Christo Fratres! funestissimum casum, mortem quippe Emiuentissimi ac Reverendissimi S. R. E. Cardinalis, Principis Primatis, Archi-Praesulis et Patris Nostri Benignissimi, — munere meo Vicarii Cathedralis eotum exspirante, — Vobis officiose nunc primo summo animi cum dolore anuunciare valeo. „Eheu! lachrymae fluunt, imoque depectore gemitus erumpit. Viae namque hungaricae Sion lugent, Sacerdotes ejus gementes, Ecclesiaque Hungarica oppressa amaritudine.“ Vulnere enim, quo in hac cumprimis temporum et rerum acerbitate atrocius infligi non potuit, gravissimo contecta luget „cecidisse coronam' capitis sui“, ablatum princeps decus, ereptum potens fulcrum et praesidium, summum Regni Antistitem morte tamquam alieno tempore exstinctum. Saeculis multis lugendus casus, qui anni labentis mensisque currentis nona supra decimam atro lapillo in omne aevum signanda die eveniens, Ecclesiam Strigo- niensem ad luctuosam viduitatis conditionem, nos vero omnes ad miserandam orpha- norum sortem conjecit, tautoque acrioris doloris sensu omnium animos perculit, quo majorem nunquam satis deplorandam jacturam Ecclesiae Huugaricae Regnoque Apo- stolico universo attulerat. Eum enim summum Regni Antistitem amissum deploramus, qui nostrae, totiusque Ecclesiae Hungaricae saluti et prosperitati se totum impendit, et superimpendit, atque inter praesentium temporum adversitates, quae Ecclesiam sanctam Dei premunt, sacra gubernacula apostolico zelo, insigni animi fortitudine, summaque sapientia tenuerat; qui in Domo Dei fulgebat, sicut sol, et in eminentissimo candelabro positus insignium praesulearum virtutum et excelsarum dotum radiis universum orbem catholicum illustravit, — Cujus iusiguem in Deum pietatem, illibatam morum integritatem, pastoralem curam et vigilantiam, qua commissi sibi gregis salutem procurabat, assiduum in provehendis Regni commodis studium, summam in omnes benignitatem, insignem in erigendis, restaurandis dotaudisque templis, scholis aliisve piis institutis, nec non in sublevandis egenis munificentiam, rerum publicarum gerendarum peritiam, aliasque praecelsas dotes et virtutes omnis celebrabit aetas, erit- que memoria Ejus in Benedictione! Persolutis tanto Antistiti, Patri nostro Benignissimo ultimis religiosis officiis, ve- nerandisque Ejusdem Exuviis ad catacumbas Basilicae Strigoniensis, quam Ipse interne consummavit, et consecravit, secundum solennem Ecclesiae ritum die hesterna tumulo illatis, Venerabile Metropolitanum Capitulum Strigoniense ad amussim Decreti SS. Concilii Tridentini die hodierna ad Vicarii Generalis Capitularis electionem procedens, gravissimi hujus muneris onera humeris indignitatis meae imposuit, ut interea, donec novi pastoris adventus viduitatis squaliorem exuerit, Ecclesiae hujus Strigoniensis Regimen tenerem, ejusdemque Clerum et fidelem populum ad Gloriam Dei et animarum salutem operandam dirigerem. Probe equidem teneo, imo perspectam habeo tum gravitatem, tum difficultatem muneris mihi impositi: locata attamen in Eo, Qui petentibus postulata concedit, eosdem non deserens, fiducia, munus meum auspicor, mei- psum impendere, et superimpendere cupiens, ut omnes et singulas officii mei partes implere valeam, non aliud intendens, quam Gloriam Dei, sanctae Ejus religionis incrementum et animarum curae meae creditarum salutem. Eapropter oro Vos Venerabiles in Christo Fratres! ut mei in precibus Vestris memores esse, orationibusque ad Patrem misericordiarum fuudendis me ad opus tanti ministerii rite perficieudum succolare, eo denique omnibus viribus contendere velitis, quo ministerium Nostrum Deo acceptum fiat, paremusque Domino populum accepta- bilem et plebem perfectam. Nr. 25. Non ambigimus equidem, quod Archi-Presulis Nostri de laborioso saeculi hujus certamine educti, Eo, in quo speravit et credidit, miserante, ad recipiendam in Beatorum Sedibus justitiae coronam evocatum esse: filialis attamen pietas, sanctae item Religionis praecepta deposcunt, ut Optimo Patri et Archi-Praesuli Justa paren-
