Circulares 1850-1864, Joannes bapt. Scitovszky de Nagykér, Archi-episcopus Strigoniensis, Regni Hungariae Primas

1864

1

)'

y

"7»y V'~'v—.-~~v• •--•

•*. -fcl'A Jm£j£&r V; K3

V. Juxta effatum Sacrarum Scripturarum aedes ad congregandos Ecclesiae Catholicae filios destinatae sunt „Tabernaculum Dei cum hominibus, qui habitat cum eis“; Sunt locus inter orationes et Cantica ritu solenniore consecratus, ad sanctissima mysteria celebranda, oblationes et sacrificia Omnipotenti offerenda, preces misericordiae divinae exhibendas, intercessiones Sanctorum exorandas, veritates fidei et morum condiscendas deputatus. Quot verba, tot motiva, ut loca idmodi, quae communiter Templi vel Ecclesiae nomine signantur, sint omni sensu, et respectu Deo digna. Charissimi! quo id in omni sua extensione obtineatur, revocate in memoriam illas quotannis ad tabellarem visitantis VADiaconi sui Districtus Ecclesias relationem, parte ex mea dimissas reflexiones, respective ordinationes, dispositiones: quarum in sequelam de anno in annum permultae Ecclesiae reparantur, conteguntur, ampliantur, intus et extus incrustantur, adminus dealbantur, — complures a fundamentis eriguntur, turribus providentur. Illud quoque ab incessante mea provocatione, adursione, interdum subsidii exhibitione indubitanter repetetis : quod Ecclesiae interno apparatu, vel hujus restauratione, innovatione, decoratione provideantur—ad divinum cultum necessaria supellectile non raro Societatis Altaris dictae, et privatorum benefactorum pietate succollentur — fisci Ecclesiarum Capitalia multiplicentur, ipsorum quoque cum paupertate luctantium fidelium liberalitas in res sacras provocetur, et obtineatur. Frequentissima idmodi exempla horsum perferuntur, e quibus patet, zelo domus Dei accensum pauperem Curatum egentes fideles accendisse, et Ecclesiolam suam viribus unitis brevi tempore decorasse. „Diiexi Domine decorem Domus time, et locum habitationis tuae!“ — Et ideo ineffabili perfundor exinde consolatione —■ ^ et credite mihi seni Sacerdoti, istud unicum est, quod me conservat! —-Et quis erit explicando gaudium meum, dum ad consecrandam provocor Ecclesiam, quarum novem per Archi-Dioecesim chrismate delibutas, et Sanctorum Reliquiis altari inclusis, consecravi !

Et quis non confitebitur, communia omnium Vestrum, plus dico, totius Patriae, imo Ipsius Augustissimi Regis Nostri spiritualia gaudia provocata fuisse, dum Metropolitanam Basilicam Strigonii, qua Archi-Dioecesis duobus et ultra saeculis caruit, in Sacratissimae Majestatis, Serenissimorum Archi-Ducum, omnium Regni et aliquot extraneorum Archi- et Episcoporum, ac immensae multitudinis fidelium praesentia die 31-a Augusti Anno 1856. curis et impensis meis interne consummatam et consecratam cultui divino aperui. — 0 Domine paratus sum hodie, tantum parcas peccatrici animae meae, justo tuo indicio me sistere et rationem villicationis meae reddere, „quia viderunt et vident oculi mei, quod desideravit anima mea!! “

Addendum existimo esse praerecensitis aliquid de mea personali ad parochias Vestras procursione. Credite Charissimi! indesinenti provocor desiderio, ut Vos, vice mei, pondus diei et aestus curarum pastoralium portantes in ovilibus, curae Vestrae creditis, frequentius fraterne adsalutem, Vos sollicitudine pastorali distentos, et fideles Vestros paterno verbo alloquar, solatia taliter Vestra et ipse persentiscam, prout adversa quoque patienti animo Vobi- scum ferendo, leviora efficiam. Sed rarior mea inter Vos adparitio excusabilis erit, si ad stateram justitiae alias quoque meas obligationes apposueritis. Pro tantilla tamen Vestra conquietatione addo, quod intra ambitum Archi-Dioecesis hujus in multis (ultra ducentis) parochialibus Ecclesiis Sacris solennius operatus fuerim - quadraginta canonice visitaverim —- 225,638. fideles Sacramento Confirmationis initiaverim — aliquot baptisaverim, et matrimonialiter conjunxerim. —- „Si feceritis omnia, quae mandata suntVobis, dicite: Servi inutiles sumus, nihil plus quam quod facere debuimus, f e c i tu n aLuc. 17» — Sufficiant haec.

VI. Jam ex ordine s e qui min i Vos dilectissimi Fratres et Filii in Christo Charissimi! ut rationem reddatis respectu praecedentium villicationis Vestrae — dicitis intra Vos — Hic labor, hoc opus! et bene dicitis, quia vere fatigiosa est haec occupatio eo inprimis ex incidenti, quod non mihi, qua Dei miseratione Superiori —- homini fragili, sed Omniscio, renes et corda, mentem et actiones non tam scrutanti, quam clare et perfecte videnti, rationes cogitationum, verborum et operum veniant reddendae. „Oculi Tui Domine vident omnia — et in libro tuo s crib u nt ur — ne derelinquas me, ne accrescant ignorantiae meae, nec multiplicentur peccata!“ Sic opus est suspirare ad Dominum!

Quo magis facilitetur labor, author sum Vobis, ut praeferenter in cubilibus Vestris compungamini, id est, continuativa diligentia volvatis inprimis Synodorum duarum, apud nos celebratarum, statuta et decreta, omnibus cum additamentis et inviationibus; insimul autem diligenter notate quaenam ex iis per observantiam propriam, aut per adursum apud fideles obsequium in vitam deduxeritis — et quaenam plus minus culpabiliter intermittendo non observatae legis Vos reos effeceritis. Hinc sequetur, repetita meditatione, compunctio, -— et Deo dante, obligationis recognitio. Respectu aliorum his in literis memoratorum punctorum provoco sedulitatem Vestram dilectissimi — ut quae, et in quantum ad sphaeram muneris Vestri pertinent, ea omni cum conamine explere, perficere ad- nitamini; dixit enim Dominus „Maledictus, qui facit opus Dei negligenter.“ — Et haec sunt, quae post completum apud Vos curae meae pastoralis decimum quartum annum ad salvandam animam meam —* et in augenda solatia Vestra ad Vos perfero. Det Misericordiarum Pater, ut non simus fidentes in nobis — sed credamus, omnem sufficientiam nostram a Domino esse. — Pro coronide oro, et obtestor Vos Fratres, filiique Amantissimi — ut humilitatis meae in precibus Vestris memores sitis; ut Deus et D. N. J. C. senectutem meam coelesti succolet auxilio, et per ministerium meum, Vestra adjutum oratione ac cooperatione sanctam suam glorificet, et multiplicet haereditatem; Vosque ipsos aptet in omni bono, ut faciatis Ejus voluntatem -— Cujus gratia sit cum omnibus Vobis!!