Szent Benedek-rendi katolikus gimnázium, Pápa, 1911

34 Lacedaemonii responderuní ante lunam plenam exire sibi non licere. II. Inter duces magna fuit contentio, utrum moenibus se defenderent, an obviam irent hostibus. II. Höstes tardiores erunt, si animadvertent nos audere adversus se tarn exiguis copiis dimicari. II. Quae contumelia non fregit eum, sed erexit. Th. I. Th. totum se dédit rei publicae. I. Consulentibus Pythia respondit, ut moenibus ligneis se munirent. II. Th. persuasit populo consilium esse Apollinis, ut in naves se suaque conferrent. II. Noctu e servis fidelissimum ad regem misit, ut ei muntiaret. IV. Xerxes loco sibi alienissimo, postridie conflixit. IV. Th. eum (Xerxem) certiorem fecit. V. Xerxes se a Themistocle non superatum, sed conservatum esse iudicavit. Lacedaemonii intellexerunt de principatu sibi cum iis (Atheniensibus) certamen fore. VI. Quare eos (Athenienses) quam infirmissimos esse volebant. VI. Athenienses se de ea re legatos ad eos (Lacedaemonios) missuros dixerunt. VI. Lacedaemonii questi sunt eum (Themistoclem) in ea re se fallere conari. VII. Th. ne propter se Lacedaemonii et Athenienses ipsis bellum indicerent, ad Admetum confugit. VIII. Admetus monuit Themistoclem, ut consuleret sibi; VIII. difficile enim esse in tam propinquo loco tuto eum versari. VIII. Admetus Pydnam eum deduci iussit. VIII. Th. domino navis multa pollicitus est, si se conservavisset. VIII. Th. sensit, si eo pervenisset, sibi esse pereundum. VIII. Thucydides eum (Themistoclem) ad Artaxerxem venisse ait. IX. Regi pollicitus est, si suis consiliis uti vellet, illum Graeciam bello oppressurum esse. Thucydides non negat fuisse famam eum sua sponte venenum sumpsisse, cum ea, quae regi Persarum pollicitus esset, se praestare posse desperaret. X. Triginta tyranni bona publicata inter se diviserunt. Thr. I. Tentata est eius abstinentia a Diomedonte Cyziceno. Ep. III.