1832-1836 Irományok 1. • Felséges Első Ferencz Ausztriai Császár, Magyar és Cseh Ország Koronás Királyától Po'sony szabad királyi várossába 1832-ik esztendőben, karácson havának 16-ik napjára rendeltetett Magyar Ország' Gyűlésének Írásai. / Po'sony / Nyomattatott Wéber, Belnay és Landerer'nél / 1832-1836
1832 / 4. ülés
18 1. Lies IrásaL dicta scilicet Resolutione Carolina) Comitatus Kruszna et Szolnok mediocris, medietas porro Comitatus Zaránd cum districtu Kővár Transylvania«, Comitatus yero Bihar et Marmaros, cum altera Comitatus Zarándiensis medietate Hungáriáé reapplicari jubebantur. Arbitraria hac agendi ratione jura Coronae laesa fuisse manifestum est, constat enim Transylvanian» Comitatus sibi applicitos non meliori jure habere potuisse, quam illos; qui Hungáriáé relicti sunt; neque Hungáriám Comitatus Bibar et Marmaros, dimidium item Zaránd alio unquam jure, quam avulsos illos possedisse aut vindicare potuisse. Idem jus, eaedem assecurationes diplomaticae, eadem foedera Tractatusque non alii pro Comitatibus istis parti utrique addictis militabant; haec itaque Jurium divisio pro legitima agnosci nec debuit nec potuit. Hoc respectu ducti 88. et 00. in Comitiis anno 174l. celebratis jura sua iterum requirebant, et illa quidem Articulo corumdem Comitiorum 18. agnita sunt, at negotium Beapplicationis ad audiendos Transylvanos relegatum est. — % Decimus inde a condito Articulo vertebatur annus et interea duobus re> scriptis Regiis de ddo. 25. Aug. et 1 <>. Decembris 1711. intervenientibus Comitatus Zaránd bifariatus, et in Contributionalibus quoque Transylvaniae subjectus erat. Cum anno demum 1751. die Februarii 1. Transylvani circa negotium Reapplicationis rescripto Regio interrogati sunt; datoque responso quaestionatos Comitatus, et Districtum vi foederum inter Ferdinandum et Joannem Zápolya initorum, auctoritateque Resolutionis Carolinae sibi deberi affirmabant. Argumentum hoc pondere destitui illa, quae de foedere Varadinensi, memorataque Resolutione superius dicta sunt, uberrime evincunt; ductis in eodem responso a localitate, et obtutu Status politici, et militaris argumentis (quae caeteroquiu in operato Reputationis Regnicolaris per 8. 1827. exmissae in serie objectorum Publico Politicorum Nro. XX. exacte refelluntur) jura diplomaticae basi innixa evertere nequeuntibus. Tanto magis, quod responsum hoc Declaratione nomine partium sub Comitiis anni 1790. Statibus et 00. substratae, et Diario (pagina 0. 11.) inductae non cohaereat. Declaratio enim illa perbibet, partes ipsas annis 1732. et 1733. auditas non fuisse, neque Responsum superius memoratum influxu illarum confectum esse. — Responso igitur tali justis Statuum et 00. juribus non elisis Reincorporatio in Comitiis licet anni 1704. in serie gravaminum Nro. 24. frustra petita, anno 1790. iterum substrata exstitit, voto partium ipsarum in Comitiis tum Transylvaniae (ductu Diarii ipsorum 1790. pagina 81.) tum, ut supradictum est, Hungáriáé summopere exoptata. Articulo in consequentiam hujus 11. 1792. *.d normam 18. 1741. condito; negotioque iterum ad auäiendos Transylranos relegato; Transylv anisque rescripto Regio — de ddo 25. Aug. 1792. interrogatis: responsum iterum a parte eorum (testante Diario ipsorum 1792. pag. 545. usque 550.) Resolutioni Carolinae innixum, ast ut Juribus Coronae ubertim deductis ita Declarationi partium supra memoratae contrarium subsecutum est. His ita se habentibus eo, quod partes sic dictae ab incunabulis regni Jurisdictioni sacrae Coronae R. Hungáriáé obnoxiae, et quod etiam tempore Principum Transylvaniae in avulso licet statu foederibus tamen, et legum sanctionibus Hungáriáé deberi evictae fuerint eveniente Resolutione Carolina, dupplici-
