1825-1827 Irományok 3. • Acta Comitiorum Regni Hungariae a Serenissimo ac Potentissimo Imperatore, Hungariae, et Bohemiae Rege Francisco Primo in Liberam, Regiam Civitatem Posoniensem in diem 11. Septembris Anni 1825. indictorum. / Posonii / Typis S. Ludovici Weber / 1825-1827
1827 / 223. ülés
ACTA SESSIONIS CCXXIII. modo primo Legem ingredi deberet, non constituere; non absimiliter eas in contextu expressiones: „quod praeteriti eventus paterno cordi aeque ingrati „fuerint33 item: „quod a benigna Suae Majestatis intentione alienum sit etc. „Regiae potestati novum pro futuro Jus asserere33 etc. licet in Resolutione Regia de Justitiae studio Suae Majestatis Documentum praestent, in condenda nihilominus Lege declinandas esse, imo posterior haec expressio ei etiam illationi subservire posset, quod absque tali renunciatione Regia potestas in exemplis praeteritorum etiam citra assensum Regni Statuum novum Jus fundare queat. Finalis porro ejusdem Articuli clausula: „quod nimirum Regia Maje„stas eifectus Ordinum in praeattactis Objectis interventorum, velut cum Articulis 10. 12. et 19. 1 /90/'L collidentium, pro sublatis declared praeterquam quod cum subsequo Articulo VI. adaequate non cohaereat, posteaquam Restantiae ultra Diaetale Oblatum exactae Contributionis effective sublatae essent, ab exactione vero Tyronum, quae sisti petebatur, Sua Majestas mox cum exordio Diaetae, benigna sub dato 9. Novembris 1825. edita Resolutione mediante recessisset, iis quae acta sunt quadamtenus adversari, ac ideo velut minus necessaria tutius exmittenda fore apparet, videreturque eidem intermissam citatarum Legum confirmationem longe utilius substitui posse. Ad ArticulumIV. Declaratio eatenus facta: „quod materia Contributio„nis et subsidiorum ad Diaetalem Tractatum spectet“ etc. addita illa clausula: „in toto sui complexu'3 non videtur retinenda, quamvis enim ea in Repraesentationibus Regni Statuum iteratis vicibus adhibita fuerit, in subsecutis nihilominus benignis Resolutionibus Sua Majestas illa usa non est, sed verbis Legis in Articulo 8. 1715. expressis inhaesit, in objecto autem, quod cum acquiescentia Regni Statuum terminatum existit, Declarationem Regiam ultra tenores Resolutionis extendere, propter difficultates, quae eatenus movendae praevidentur, non foret consultum, caeteroquin sensus, quem clausula haec continet, in Articulo 19. 1790. sufficienter exprimitur. Ad Articulum V. Cum dubitari nequeat, eventus, qui praerecensitis Gravaminibus ansam praebuerunt, intermissae in legalibus terminis Diaetarum celebrationi adscribendos esse, videretur provisionem Articuli hujus, juxta projectum Deputationis Regnicolaris cum materia Articulorum III. et IV. tamquam effectu causae, cui in futurum obviati intenditur, conjungendam esse. Ad Articulum VI. Ex quo Rubrum Articuli hujus satis innueret, quod Restantiae de quarum sublatione agitur, ex Contributione, ultra Diaetale Oblatum exacta profluxerint, ejus in contextu explicatio eo minus necessaria videtur, quod in subsequo §-pho Restantiae legalis Impositae alioquin contradistingvantur, porro clausulam illam: „annuente etiam Sua Majestate Sacratissima” nec stylo hactenus usitato, nec Legislativae Potestatis communioni consentaneam esse, adeoque eandem exmissa vocula: „etiam33 modificandam esse, denique cum Imputatio ex natura sua indebite soluti refusionem importans, non Jus, sed ipsum effectum ejusmodi praetensionis designet, quam quis 328 Se i3oi
