Szekessy Vilmos (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 54. (Budapest 1962)
Báldi, T.: Glycymeris s. str. des europäischen Oligozäns und Miozäns
Provinzen sowie die lusitanische, mauretanische und die mediterrane Provinz umfasst. G. bimaculata kommt dagegen ausschliesslich im Mittelländischen Meer vor. Glycymeris (G.) pilosa lunulata (Nyst, 1836) (T. VIII, fig. 1-5, 7) * 1836 Pectunculus lunulatus - NYST, p. 152, T. 4, fig. 29. 1843 Pectunculus pulvinatus DESH.? — PHILIPPI, p. 13, non DESHAYES. 1843 Pectunculus crassus PH. — PHILIPPI, p. 13, p. 47, p. 71 partim. 1860 Pectunculus Philippii — DESHAYES, p. 854. 1862 — 64 Pectunculus Philippii DESH. — SPEYER, p. 309. 1866 — 69 Pectunculus Philippii DESH. — SPEYER, p. 44. 1866—69 Pectunculus obovatus LAM. — SPEYER, p. 45, T. 4, fig. 10 — 11, partim, non LAMARCK. 1866—69 Pectunculus Philippii DESH, — v. KOENEN, p. 237. 1878 Pectunculus Philippii DESH. — WIECHMANN, p. 10. 1884 Pectunculus obovatus LAM. var. orbicularis SPEYER — SPEYER & v. KOENEN, T. 17, fig. 12, 13, T. 18, fig. 1-3, 5-7, T. 19, fig. 3, non LAMARCK. 1884 Pectunculus obovatus LAM. var. obliquus SPEYER — SPEYER & v. KOENEN, T. 17, fig. 14, T. 19, fig. 1-2, non LAMARCK. 1884 Pectunculus obovatus LAM. var. crassus SPEYER — SPEYER & v. KOENEN, T. 18, fig. 8, T. 19, fig. 4-5, non LAMARCK. 1884 Pectunculus obovatus LAM. juv. — SPEYER & v. KOENEN, T, 19, fig. 6—7. non LAMARCK. 1884 Pectunculus Philippii DESH. — SPEYER & v. KOENEN, T. 19, fig. 8, T. 20, fig. 1-13. 1884 Pectunculus Philippii DESH. var. anguliferus SPEYER — SPEYER & v. KOENEN, T. 20, fig. 14-15, T. 21, fig. 1. 1893 Pectunculus lunulatus NYST — v. KOENEN, p. 1077, T. 74, fig. 4 — 5. . 1898 Axinea oblita (MICHT.) (in sched.) (an A. Philippii DESH. var.) — SACCO, p. 38, T. 9, fig. 16-20. 1913 Pectunculus Philippii DESH. - HARDER, p. 52, T. 3, fig. 17. v 1914 Pectunculus (Axinaea) inflatoides — TELEGDI —ROTH, p. 54, T. 6, fig. 1-3. . 1936 Pectunculus inflatoides T.— ROTH — NOSZKY, p. 85. . 1942 Glycymeris (G.) philippii (DESH.) - HEERING, p. 25, T. 1, fig. 1-6. v 1943 Glycymeris (G.) philippii (DESH.) — ALBRECHT & VALK, p. 113, T. 26, fig. 970-977. 1951 Pectunculus (Axinaea) inflatoides T. ROTH — UNGAR, p. 334, Textfig. 2. . 1952 Glycymeris philippii philippii (DESH. 1858) — GORGES, p. 14. 1952 Glycymeris philippii angulifera (SPEYER 1884) — GORGES, p. 15. . 1952 Glycymeris obovatus (LAM. 1818) — GORGES, p. 15, non LAMARCK. 1957 Glycymeris lunulata NYST. sp. 1836 — GLIBERT, p. 14, T. 1. fig. 10 a —c v 1958 Glycymeris pilosa lunulata (NYST 1836) — ANDERSON, p. 281. Ursprüngliche Diagnose: ,,Coquille arrondie, oblique, très aplatie et scutiforme, à côtes longitudinales usées; crochets petits, opposés, rapprochés; charnière à dents serrées; surface ligamentaire petite, raccourcie; du côté antérieur de la coquille l'on apperçoit un angle qui prend naissance aux crochets, et se prolonge jusque la base de la coquille, ce qui semble former une espèce de lunule; bords des valves fortement crénelés." (NYST). Typuslokalität: „Vliermael très rare". (NYST) (Neben Hasselt, Limburg, Unteroligozän). Material: Schacht Kapellen b. Moers (Niederrhein): 2 St. (von ANDERSON) (M); Luithorst/Solling: 2 St. (G); Doberg b. Bünde: 1 St. (P); Süd-Limburg: 1 St. (B); Beelfeld (Peelgebiete): 1 St. (B); Güntersen/Solling: 1 St. (G.), Anstrup b. Osnabrück: 1 St. (G); Schacht Rossenwag am Niederhein: 2 St. (P); Eger: 2 St. (M), 1 St. (F), 1 St. (E); Rudafok (Pacsirtaberg) : 7 St. (M); Törökbálint: 4 St. (M); Cassinelle: 8 St. (F).