Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)

Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.

Thallus subcrustaceus, esorediosus, versus centrum areolatus^ areolis irregulariter polyaedricis, usque ad 2 mm magnis, ad pe­riphaeriam lobatus (utrum lobi primarii lobis adventivis similes sunt?), superne conspersa viridis, opacus, nudus, dense isidiosus, isidiis verrucaeformibus, ovoideis, eramosis, 0'08 —O'l mm crassis, versus centrum lobulis adventivis, 0'5 —1 mm latis, 1—1'5 (—2) mm longis, subramosis, planiusculis vel convexiusculis, levibus, nudis, irregularibus praesentibus, subtus fuscus usque ad ni gram, sparse rhizinosus. Apothecia superficialia, parmelioidea, sessilia, usque ad 2 mm magna, marginibus thallinis sat crassis, integris vel subintegris, discis badiis, nudis, levibus, concaviusculis, epruinosis. Medulla alba, C —, K —, KC + violaceo rubra. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Omnino similis Parmeliae Beltjensii GYEL. Addit. cogn. Parmel. VII (manuscr.). Nomenklatur. Parmelia amplexula STIRTON 1. c. ist eine gute Art. Als Form (auch nomenklatorische Stammform) wird Parmelia Beltjensii hierher gezogen: f. Beltjensii (Parmelia Beltjensii GYEL. 1. c.) GYELNIK n. comb.: thallus lobatus, lobis adventivis squamae­formibus, irregularibus praesentibus. 153. Parmelia antaretica VAIN, in Result. Voyage S. Y. Belgica, Botan.. 1903. b. 13 (non BUT. ex anno 1901): Parmelia Gerlachei A. ZAHLBR. Cat. Lieh. Univ. VI. 1930. p. 137 (nomen novum). Der Typus liegt im herb. Vainio (No 2839). Der Originalwort­laut der Etikette lautet: „Exped. Antarct. Beige. 226. Herb. VAINIO. Parmelia antaretica WAIN. 1898. 2839". Thallus subcrustaceus, exisidiosus, versus centrum irregulariter glebuloso-rimoso-areolatus, areolis convexis vel irregulariter tuber­culatis, ca. 0'5 —1 mm magnis, versus periphaeriam (plerumque transversim) rimosus, ad periphaeriam lobatus, lobis subrotundatis, ca. 2'5 —3'5 mm latis, eramosis, nigromarginatis, subimbricatis (sicut in Parmelia conspersa f. latiore GYEL. in Fedde, Repert. XXIX. 1931. p. 393.), lobis adventivis nonnullis, squamaeformibus, 1 : 1—2 mm magnis, sparsis praesentibus, superne conspersa viridis, subo­pacus, leviusculus, epruinosus, versus centrum diffuso-sorediosus, sorediis flavescentibus, granulosis, non elevatis, subtus niger, sparse rhizinosus, Sterilis, Medulla alba, C —, KC + citrina (dein ful­vescens?). Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Similis Par­meliae protosoredianti GYEL. sed medulla K + citrina (non K + demum rubra). — A Parmelia Mougeotii ScHAER. differt thallo et laciniis aliis.

Next

/
Oldalképek
Tartalom