Evangélikus főgymnasium, Nyíregyháza, 1901
42 Alta volant; strepitu ingenti tectum omne repletur, Dant lucem flammae et lato splendore coruscant. — Consurgunt Phryges et cythara resonante sequuntur Ausonii, et plausum ingeminant; seque agmine toto Permiscent, variantque pedes, raptimque feruntur! Et jam festa novem largo con nubia luxu Attigerant celebrata dies. Tum maximus heros Aeneas urbem curvo signabat aratro; Fundabantque domos et amictas aggere fossas. Ecce autem — fatu haud parvum, — diffundere flammam Ingentem et fulgore levem et se nubibus altis Miscentem summo Lavinia vertice visa est. — Obstupuit pater Aeneas; duplicesque tetendit Ad coelum cum voce manus: Si, Juppit.r, unquam Gens monitis Trojana tuis terraque marique Paruit imperiisque libens, si numina vestras, Si metui coluique aras: per si quid agendum est Quod restat, placidam felici afferte quietem Augurio; et firmate; malisque imponite finem! 550—583. Talia jactantem circumstitit aurea mater, Se Venerem confessa, almo et sic edidit ore: Gnate, animo pone hanc curam! et meliora capesse Signa deum, gaudensque bonis succede futuris! Nunc tibi parta quies; nunc meta exirema malorum; Nunc tandem optatam componunt saecula pacem. Nec flammam ad coelos perlatam e vertice carae Conjugis horresce, at constantem dirige mentem! Namque erit illa tuum celebri quae sanquine nomen Trojanosque auctura duces ad sidera mittat. — Haec libi magnanimos sublimi prole nepotes Conferet, egregiis totum qui laudibus orbem Complebunt, totumque sua virtute potentes Sub juga victoresque trahent, quos gloria summo Oceanum transgressa ingens aequabit olympo! Quos tandem innumera ardens post illustria serum Gesta deos factura vehet super aethera virtus. — Hanc flammam ventura tuae praeconia gentis Designant; hoc omnipotens e culmine signum Sidereo dedit! At tantorum in munera laudum, Quam statuis dicas a nomine conjugis urbem!
