Mitteilungen des Österreichischen Staatsarchivs 19. (1966)

STRNAD, Alfred A.: Pietro Corsinis Legation an den Kaiserhof. Zu den Beziehungen zwischen Reich und Kurie in der zweiten Hälfte des 14. Jahrhunderts

52

Alfred A. Strnad

que damna, que ex dissensuü) huiusmodi, si quod absit, procedetur h) proculdubio resultarent. Mandavit, quod ego sua humilis creatura imperii vestri adhiberemkk) presentiam super premissis sanctitatis sue votum expositurus ac inducturus in dissidentes huiusmodi, ut suos habilitent animos ad mutuam pacem et concordiam11), utique Deo gratam et ipsis discordantibus atque mra) toti orbi plurimum oportunam. Ego igitur, qui mandata cogor suscipere in sanctitate mittentis confidens non meam insufficientiam nn) perorrescens, que in preceptis huiusmodi loquar. Inter vos est orta discordia, potentissimi principes, qui estis mundi lumina, non solum patria vicini, sed propinquorum graduum affinitate coniuncti. Sed queso velitis attendere, quod discordia latoris et criminum °°) et insolertie plena est. Que nam est ista voluptas, oro sub dominio pernotare clasico summum pp) frangereqq) corpus lorica atque, ut ait Maro4), canitiem galea premere rr) ferreis semper vinculis attritum esse. Sed quod magis dolendum est, hecss) discordia cum gente vestra bellum secuta M) est, utinam uu) potius cum barbaris et hereticis nationibus et Christiano nomini inimicis, ut apud Arabes pugnaretis vv). Nunc vero, quid agitur? Illam, que hodie principum mundi gloria ww) est, delere molitur discordia; fratres estis, pater et filius et ex omni vinculo copulati. Considerate potius, quod regna vestra, civitates, urbes et loca, per vos in pace merita xx) sint et clare videbitis fructus talem yy), ut vobis persuadeatis indubiezz), nullos triumphosaaa) clariores, nulla opimiora spolia patrie vestrebbb) posse referre, quam pacem et ut ex ore bellicosissimi viri veritas videatur. Auditeccc), quod apud Titum Livium Anibal dixerit: Melior tutiorque est certa pax, quam sperata ddd) victoria 5). Hic strenuus vir vindicandi desiderio ardens, et qui pacem toto orbe turbaverateee), quare sic inquit, nisi quia concordia et pax quietis, caritatis et gratie plena est. Quid enim pace iocundius, quid felicius, quid dulcius! Certe nichil, ut testatur Augustinus XVIIIP de civitate Dei, ubi inquit, quod tantum est bonum pacis, ut in rebus terrenis atque mortalibus nichil gratius soleat audiri, nichil desiderabilius concupisci, nichil m) possit melius inveniri6). Tantum est bonum pacis, ut nichil sine pace bonum sit denique tantum est pacis bonum ggg), ut deus ipse sit, uthhh) se vocari faciat, Deum pacis (Ysaie VIIII° capitulo)7). Quid vero sine pace vita hominum nisi periculum pavorque perpetuus atque tristis curarum mortalium officina ui). Fortasse obveniet aliquis, noverunt hi) melius incensi quorundam animi, qui more inhumano delectantur suppliciokkk) amicorum et vindicta m) quarumlibet offensarum, sed talis profectommm) sententia nec est utilis, nec honesta, denique nec humana. Comendabilius est oblivisci iniuriam quam ulcisci et inimicum, placare quam perdere, illum precipue, cuius merita precesserunt. Et si in gratiam redierit, sequi possunt. Hec omnia gloria vestrannn) circuspiciat, hec omnia °00) complectaturppp). Et felices discordiarum exitus cum infelicibus conferantur et damna qqq). cum comodis et gaudium cum merőre. Et Salomonem intendite, qui in-