Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár második kötet (Sopron, 1891)

ad aliam viam, inferiori parte dictarum vinearum habitam, ibique iuxta eandem viam,unam arborem pomi terris circumfusam pro meta ostendisset, et de eadem plaga occidentali rursus ad aqui

lonem tendendo, per dictam viam eundo iuxta ipsam viam, unam metam terream ostendisset, et adhuc per eandem viam eadem plaga servata venisset ad quendam locum, ubi alia via a parte orienti in modum crucis incidisset in ipsam viam, ubi quidam Johannes Chygan dictus, iobagio nobilis Ladislai de Nyczk in possessione eiusdem Nygwan vocata com

morans et ahi populi dixissent fuisse ibidem tres metas, duas arbores unam ilicis, aliam querci, dudum cruce signatis terris

que circumfusis, quarum una, scilicet terrea, possessionem prefati abbatis Baran, alia, videlicet arbor ilicis, possessionem Nygwan et tercia querci, predicti predii Zaka a se se di

stinguere dixissent ; sicque idem Anthonius de Рок eandem arborem querci, terris undique circumfusam pro meta mon

strasset ; deinde per predictam viam in magno spacio per silvani eundo tendentes ad orientem pervenissent ad unum locum, ubi una alia via a parte meridie in modum crucis incidisset in eandem viam ab orientali parte venientem, unam metani terream ostendisset; abinde relieta dieta via orien

tali per dictam aliam viam pergendo, ad dictam partem meridiei in magno spacio, in quadam erbosa (így) via in competenti spacio, prope fines vinearum dicti predii Zaka venissent ad locum, ubi ipsa erbosa via incidisset in primam viam ab occidente veniendo, ibique unam arborem ilicis, iuxta ipsam viam terris undique circumfusam, a superiori parte pro meta ostendisset, et abhinc per ipsam viam ve

niendo et declinando ad occidentem in predictam vallem ad priorem metam venissent, unde incepissent, ibique de

terminassent. Quibus sic habitis et predictis partibus in eorum demonstracionibus modo premisso discordantibus iidem nostri et vestre serenitatis homines unacum alüs probis hominibus extunc ibidem existentibus, ad faciem pre

dicte terre litigiose ad unum eminentissimum locum, ubi circum

quaque eandem conspicere potuissent, secundum deum et eius iusticiam, ex quo regali mensura mensurare non potuisset et nequivisset, eandem terram ad quatuor aratra regalia men