Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár második kötet (Sopron, 1891)

OKLEVELEK. 1488. iurium quartaliciorum eiusdem domine Elene matris sue, eidem Jacobo quoddam iuger terre in ordine sessionum, iuxta possessionem Simonhaza Saagh vocatum, in facie eiusdem possessionis Saagh existentem prò loco sessionali, item duo iugera terrarum in terra trans fenetum ipsorum a parte possessionis Beren ad idem fenetum ac metales distincciones diete possessionis Beren divertencia, unum vero iuger terre iuxta viam Chepreghwtha a meridie habitum, necnon unum iuger terre ad viam magnam Sopronwtha vocatam ducens iuxta terram Francisci de eadem Sagh ab aquilone, quintum vero iuger terre iuxta silvam eiusdem Francisci in tercio diverticulo intra limites eiusdem possessionis existente, iure perpetuo irrevocabiliter in filios filiorum eiusdem Jacobi et heredum per heredes possidenda, utenda, tenenda et habenda dedissent, donassent et contulissent, vicos, vias, aquas, terras et silvas usuales communi usui relinquendo, imo dederunt, donaverunt et contulerunt coram nobis vigore presencium literarum nostrarum privilegialium pendenti sigilli nostri munimine roboratarum, medioque alphabeto intercisarum mediante. Datum octavo die festi Pasche domini, anno eiusdem Millesimo quadringentesimo octuagesimo octavo. A XVI-ik század végéről való másolata Keszthelyen a gr. Festetics cs. ltárában, Sopron 8. 340. A csornai convent bizonyságlevele a Vági nemesek osztályáról. 1488. nov. 6. Nos conventus monasterii beati Michaelis archangeli de Chorna memorie commendamus, quod nos ad instanciam et legitimam peticionem nobilis Georgii filii nobilis domine Katharine filie Johannis filii Blasii de Wagh, unum ex nobis videlicet religiosum fratrem Paulum presbiterum ad divisionem inter prefatum Georgium et nobilem dominam Susannam, consortem Emerici de dieta Wagh, filiam videlicet condam prefate domine Katherine filie Johannis filii Blasii de iamdicta Wagh, necnon Petrum et Gregorium filios con dam Ladislai de iamfata Wagh faciendam, nostro pro testimonio fidedignum duximus transmittendum, qui tandem exinde ad nos reversus nobis retulit eomodo, quod ipse feria