Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár első kötet 1156-1411 (Sopron, 1889)

virginis constructe (igy), in Nir communis in generacione eorum communiter possidebunt ; item idem comes Cosmas ob amorem fraterne dileccionis quandam possessionem suam in comitatu Bihoriensi Nek vocatam, que castri Bihoriensis fuerat, iure acquisiticio possessam iuxta Er inter terram Hernuh sancti Stephani de promontorío Waradiensi, et in monasterio Egged in honore Omnium Sanctorum, ac terre Myko et Chepani filiorum Martaley existentem, secundum tenorem privilegiorum Stephani, Ladizlai et Andrée regum felicium recordacionum, habitam et obtentam reliquit, assignavit et dédit comiti Ivanche, et filiis eiusdem fratribus suis, et per ipsos eorum heredibus ac successoribus, perpetuo possidendam tali condicione apposita, quod ipse comes Ivánka tali donativo munere prefate possessionis sibi facto, omnes possessiones eiusdem comitis Cosme, iure emcionis et acquisicionís possessas cum servis ancillîs et vin eis tam ultra Danubium quam citra et in qualibet parte regni reliquit et dimisit eidem comiti Cosme, et suis successoribus pacifice et quiete possidendam (így) ; et licet porcionem in possessione Neguenzil ad monasterium Égged pertinenti, ipse comes Cosmas comiti Iuanche contulerit, ius tamen patronatus in ipso monasterio eidem de iure pertinens, sibi et suis posteritatibus invariabiliter et inviolabiliter reservavit; item terram Sengurg vocatam emtam a filiis Durugi ceci, Ladizlao, Marko, Alberto et Dominico, per ipsos comitem Cosmam et Iuankam, ipse comes Cosmas reliquit et dimisit totaliter comiti Iuanche memorato, ita, quod si ipsi filii Durug, aliquid quescionis moverent contra comitem Cosmam, comes Iuanka tenebitur expedire. Et cum présentes nobis fuerint reportate nostrum super hoc privilégium conferemus ; adiecerunt eciam, quod si qua parcium ipsi divisioni facte, ut premissum est, contrairet, nomine Kalumpniatorio (így) damnaretur. Dátum feria quarta proxima post festum Pentecostes. Anno domini M° CCC° septimo, et hec omnia sine preiudicio ecclesie nostre et nostro. Hátán hosszúkás pecsét noymaival ; eredetije a N. Múzeumban ; az orsz. ltárban is megvan egy 1308-ki átiratban. Közölve Nagy Gyula másolatából.