Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár első kötet 1156-1411 (Sopron, 1889)

Pauli de Pothly heredum per heredes adiudicamus perpetuo possidendas, salvis iuribus alienis, ipsi Johanni de Drugh super premissis perpetuitatis silencium imponentes. In cuius rei memóriám firmitatemque perpetuam présentes eisdem filiis Pauli de Pothly literas nostras privilegiales sigilli nostri autentici et pendentis concessimus munimine roboratas. Dátum Bude, quindecimo die termini prenotati; anno domini Millesimo CCC° quinquagesimo primo. Vörös selyem zsinóron függő meglehetősen ép pecséttel ; eredetije az orsz. ltárban N. R. A. 593. 24. dipl. oszt. 4161. 169. I. Lajos király új adomány levele, Szováth, Martonteleke és Untató nevü birtokokról Kanizsay Lőrincz fiai János, István és Benedek részére. 1351. àpr. 2Q. Lodovicus dei gracia, Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Servie, Galicie, Lodomerie, Comanie Bulgarieque rex, princeps Salernitanus et honoris ac montis sancti angeli dominus, omnibus Christi fidelibus presentibus et futuris presens scriptum inspecturis, salutem in omnium salvatore. Generosi sanguinis regum alta nobilitas tune gloria et honore in terris precipue coronatur, cum misericordiam pietati socians, mérita singulorum benignis oculis intuetur, et dum pro moribus castis et laboribus multis, grata vicissitudine suis fidelibus correspondet, tune enim subditi in virtute letantur boni presidentis, cum ipsos extollit honoribus, ditat possessionibus et dotât regalis munificencie donativis. Proinde ad universorum noticiam harum série volumus pervenire, quod nos consideratis fidelitatibus et serviciorum preclaris meritis, ac virtutum multiplicibus insigniis magistri Johannis aule nostre militis, domini Stephani ecclesie nostre Budensis prepositi, dilecti capellani nostri et speciális, ac Benedicti filiorum Laurencii filii Emerici de génère Osl, primum excellentissimo principi domino Karoló olim inclito regi Hungarie genitori nostro karissimo laudande recordacionis, ipso sceptra regiminis regni Hungarie, féliciter gubernante, et tandem divino iudicio, cui humane fragilitatis racio nequit ob/iare, ipso de medio sublato, nobisque in tronum régie maiestatis iure geniture debitum transcendentibus in cunctis nostris et