Notitia hungáriae novae historico geographica (Budapest, 2012)

Zala vármegye

496

COMITATUS SZALADIENSIS PARS SPECIALIS MEMB. II.

Vangurio

vulnerato

Tassius

substituitur.

Eruptio in hostes decernitur sine successu:

obsessorum res arctae:

Montecuculus munitionem invisit, destrui,9 concremari iubet:

capitur

adsultu:

ita verberabant munitionis latera, ut passim humo laxata procumberent. Neque cessabat Vangu[p. 128.]rius praefecti non minus munere, quam militis defungi. Reiectus semel, iterumque ex accessibus Turea irritari potius, et agi videbatur in rabiem, quam vel fatigari, vel frangi. Illud pessime accidit, ut Vangurius ipse graviter sauciaretur. Cui extemplo Tassius nuper legionis Stroczianae legatus, nunc tribunus surrogatur, novusque in dies miles, ut lubentius ferret laborem, per pontem immittitur,1 dum interim Murae ripam, inde a Dravi confluente usque Cotoribam, Montecuculus, ne locus esset hostili tra- iectui, aggeribus communit: quos illinc Imperiales, hinc foederatitiae copiae utrobique pervigiles custodiebant.

§.v.

Extracta ad vigesimum usque Iunii diem obsidione, erumpendum censuere Duces, ut proximus iam munitionibus hostis ex accessibus exturbaretur. Delecti in eam rem pedites bis mille ducenti, equites Hungari quingenti, sed quod effuso imbre [p. 129.] solum profunde maduerat, fallebatque vestigium, tota ea destinatio interversa est: gratu- lante sibi Montecuculo, quod concerneret humi defossos Ianitscharos aegre, saltem non sine gravi praesidiariorum iactura expulsum iri. Erant sub idem tempus, qui fervidius, quam prudentius traiecto amne intra castra adoriendum Vezirium suadebant. Quas quidem consilii rationes non potuit non improbare Montecuculus; quod et lubrici essent eventus, neque iis se instructum copiis videbat, quae tanto ausui suffecturae crederentur. Subinde, inquit Wagnerus,2 ' arctior in dies fiebat munimenti, magnis ruinis -procumbentis defensio. Die Iunii vigesima3 et septima4 valide impetita media luna defensorum virtute’ quidem restitit; biduo post incensob sepimento fossa potiti hostes, ad latus sensim evasere, cuius nudum, apertumque ingressum diximus. Tam propinquo periculo scribit ad Montecuculum Tassius, sibi pariter, [p. 130.] ac Vangurio, Butlero, Rossisio,7 Brembergios optimum factu videri integris rebus vitae militum receptu consulere; satis officio datum, nec ultra immanem vim hostium intra lacera munimenta sustineri posse, ne per praecipitantiam, ac turbam deinde damni quid obveniret. Haec ille. Atque induxit omnino Tassius Montecuculum, ut praesens ipse periculi magnitudinem contemplaretur.1' Iubetur ergo praefectus inutilia in tanta hostis propinquitate tormenta sensim e suggestibus deducere, atque milite in alteram ripam10 transmisso pontem a tergo rescindere, cuniculis fomitem admovere. Vix Montecuculus cum Sparrio abscesserat, cum Tureae truci clamore edito, frameis dun- taxat, et rabie armati, rescisso vallorum sepimento, et exiguo, quo ab obsessis dividebantur receptu, partibus omnibus infusi, incredibili terrore implent milites, ut adeo nemo ignem casis, aut cuniculis ex praescripto [p. 131.] admoveret. Dum effuse, ac cumula- tim ad pontem contendunt, aquis, quam hostili a ferro metuebant, mortem incurrere.

I corr. ex imittitur 2 corr. ex Vagnerus 3 corr. ex vigessima 4 die Iunii vigesima et septima Wagner 1719— 1731. p. 156. Junii die septima et vigesima 5 Wagner 1719-1731.1. c. add. tum 6 Wagner 1719-1731.1. c. add. sudium 7 Wagner 1719-1731.1. c. Rossissio 8 corr. ex Bembergio sec. Wagner 1719—1731. 1. c. 9 corr. ex destri 10 corr. ex rippam * II

' Vide Wagner 1719—1731.1. p. 156.

II Quae hic sequuntur, aeque ex Wagnero exscripta, solum hic illuc verbis eius commutatis. Vide Wagner 1719—

I73I- P-IS7-