Veres Miklós: A tárnoki hatóság és tárnoki szék : 1526–1849 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, III. Hatóság- és hivataltörténet 2. Budapest, 1968)
Függelék
dum posthac habenda et deferenda eoncedimus, atque elargimur. Scutum nimirum militare erectum coelestini coloris, fundum illius triiugi viridi montículo interoccupante, e cuius meditullio procera palmae arbor naturali patularum frondium virore adumbrata, subter quam agnus paschalis albo incrispato vellere et radiante sanctorum circulo vértice tenus conspicuus, geminis apertis ac in plana praetacti monticuli superficie collocatis libris insistere, gradientique similis dextro anteriori pede paulisper elevato ac incurvato, baculum crucis aurei coloris cum dependente et expanso rubro vexillo alba cruce insignato tenere, totaque corporis mole in dextram scuti oram conversa, capite nihilominus retorto vexillum intueri visitur; scuto demum incumbentem galeam militarem clatheratam, sive apertam regio diademate alitem phoenicem naturaliter effigiatum expansis alis, et capite elevato, rostroque adaperto ac viridi laureo serto pectore tenus praecinctum, ex lignis odoriferis ad solis ab alto radiantis aestum ignem sibi alis excitantem ac crepitantibus flammis se ipsum exurentem proferente ornatum; a summitate vero sive cono galeae laciniis, seu lemniscis hinc rubri et albi, illinc autem aurei et coelestini colorum in scuti extremitates sese placide diffundentibus scutumque ipsum decenter ac venuste exornantibus. Quemadmodum haec omnia in principio, seu capite praesentis privilegii nostri pictoris edocta manu et artificio propriis et genuinis suis coloribus clarius depicta et ob oculos intuentium lucidius posita esse conspiciuntur. Porro ut uberiorem adhuc erga eosdem cives et incolas memoratae civitatis nostrae Dőbrőczen declaratam munificentiam nostram iidem cives et incolae experiantur, seseque, ob id fidèles semper et obsequiosos subditos nobis exhibeant, eadem authoritate nostra caesarea et regia id etiam annuimus, benigneque eoncedimus, ut iidem ac eorum posteri et successores universi sigillo eiusdem civitatis praevio modo armorum insigniis notato et exsculpto, universas et quaslibet literas quacunque de causa in medio eorundem emanandas cera colorís rubri sigillare possint, huiusmodique sigillo in cera coloris praenotati quibuscunque Uteris ipsorum appensa, seu appressa perinde, sicut Uteris, seu sigillis aliarum liberarum et regiarum civitatum nostrarum cera coloris similis in sigillando utentium vigor et fides adhibeantur, adhiberique debeant effective et indubitanter; hac etiam iisdem civibus et incolis Dőbrőczeniensibus facúltate per expressum concessa et attributa, ut iidem ipsam eivitatem Dőbrőczen, ubi id vires et facilitates ipsis permiserint, circumquaque muro competenti cingere, turribus et portis firmare, ac ornare possint; de coetero vero in omnibus, civitatibus nostris regiis se conformare, et ab ingratitudinis ac infidelitatis nota, et macula sub poena amissionis et ablationis horum ac aliorum omnium privilegiorum et libertatum suarum, quam ipso facto incurrent, perpetuo sibi cavere, hocque insigne beneficium et non vulgarem gratiam atque clementiam nostram in ipsos collatam de nostra Majestate, haeredibusque et successoribus nostris, legitimis videlicet Hungáriáé regibus omni fide, constantia et fidelitate iugiter demereri studere debeantur ac teneantur. Imo creamus, praefieimus, cooptamus, reeipimus, adscribimus, annumeramus, computamus, decernimus, confirmamus, approbamus, roboramus, ratificamus, augemus, exornamus, eoncedimus et attribuimus praesentis privilegii nostri patrocinio mediante. Salvo iure alieno, praesertim vero ecelesiarum Dei, et nobilitatis saepedictam eivitatem nostram Dőbrőczen inhabitantis. In cuius reí memóriám, firmitatemque perpetuam praesentes literas nostras pendentis secreti sigilli nostri, quo ut rex Hungáriáé utimur, munimine roboratas iisdem civibus et incolis annotatae civitatis nostrae Dőbrőczen pro ipsis, ipsoruraque posteris et successoribus in aevum valituras dandas duximus et concedendas. Datum per manus fidelis nostri nobis dilecti reverendi Blasii Jaklin episcopi Nitriensis etc. in civitate nostra Vienna Austriae die 11 mensis Április anno Domini 1693. regnorum nostrorum Romani etc. Reverendissimis ac venerabilibus in Christo patribus etc. A 57. M. Kanc. lt. lábri regii. 22. 263-269. 1.
