Mályusz Elemér: Zsigmondkori oklevéltár VII. (1419–20) (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 37. Budapest, 2001)

nokok képviselték) György-nap 20. napján (máj. 13.) kijelölték a határokat a perjel és a konvent Tapolcha birtoka, János mester Hegmagas és Zegligeth birtokai és a káptalan Repesoka birtoka között. Először Ágoston fráter útmutatása szerint a veszprémi káptalan oklevele alapján úgy jelölték ki a határt, quod primo incepisset sub magno monte Hegmagas in illo loco, ubi dicte partes alias capellam in honorem Sancte Crucis constructam extitisse retulissent, que scilicet capella per ignem fuisset combusta; unde versus occidentem obliquo modo et non directe processissent ad duas metas apparentes, quas ipse fráter Augustinus in loco Azowfew positas fuisse dixisset; dehinc directe versus ipsam occidentem per bonum spatium in vineis descendentes venissent ad duas metas apparentes extra ipsas vineas prope erectas, quas ipse fráter Augustinus in ángulo vinee Pethew filii Laurentii erectas extitisse indicasset; adhuc ad eandem plagam magis descendentes venissent ad quandam viam magnam, quam ipse tres partes Wasarwth vocari dixissent ad duas metas bene apparentes inter eandem viam et quandam vineam, quam scilicet vineam ipse fráter Augustinus vineam Ladizlai pellificis fuisset proposuisset positas et erectas, in quarum una, videlicet superiori, lapis contineretur; adhuc ad eandem plagam non longe descendentes venissent ad duas metas in terra arabili positas; adhuc(!) magis descendissent ad viam de dicta Repesoka ad prefatam viam Wasarwth tendentem ad duas metas apparentes; inde venissent ad unam aquam, ubi locum molendini ipsius capituli fuisse dixissent, qui eis non apparuisset, prope quem duas metas in latere montis ibidem existentis reperissent, circa quas signum fecissent; abhinc pertransita ipsa aqua ad occidentem in prato processissent in bono spatio, ubi in quodam loco consignatione facta idem fráter Augustinus duas metas fuisse, sed abolitas esse dixisset; inde déclinassent versus septemtrionem et processissent in eodem prato per bonum spatium, pervenissentque ad duas metas apparentes, quas ipse fráter Augustinus dictam possessionem Tapolcha a possessione Wyfalu prefati magistri Iohannis, quam aliter Zegligeth vocarent separari dixisset; adhuc in eodem prato plagam ad eandem pervenissent ad unum fluvium, ultra quem supra quoddam molendinum a parte occidentis idem fráter Augustinus unam tumositatem terre pro meta ostendisset, que eis non apparuisset, ubi signum fecissent; inde ivissent ad inferiorem finem silve BligeErydew, ubi ipse fráter Augustinus duas metas extitisse, sed per iobagiones dicti magistri Iohannis destructas fore recitasset; inde versus eandem septemtrionem eundo in superiori parte eiusdem silve in diverticulis terrarum arabilium duas metas fuisse, sed peraratas extitisse dixisset, ubi signum fecissent; abinde inter terras arabiles in longitudine unius iugeris terre processissent usque magnam et publicam viam de ipsa Tapolcha ad dictam Wyfalw ducentem, quam pertranseundo a parte septemtrionis tres metas terreas fuisse, sed destructas extitisse prescriptus fráter Augustinus dixisset, ubi signum fecissent; inde versus ipsam plagam eundo idem fráter Augustinus circa arborem nucis antiquam et surculos cerasorum de radicibus egressos a parte orientis duas metas antiquas fuisse, sed destructas esse recitasset, ubi signum fecissent; ulterius ad eandem partem septemtrionem in rubetis procedendo unam metam bene apparentem reperissent, quam ipse fráter Augustinus metam cursilem inter ipsas possessiones Tapolcha et Wyfalw separantem recitasset; ulterius processissent ad montem magnum lapidosum ad quendam lapidem, quem Filgekew ipse fráter Augustinus nominasset, ibique in descensu eiusdem montis metam bene apparentem demonstrasset, et ibi terminasset.