Szentpétery Imre: Az Árpádházi királyok okleveleinek kritikai jegyzéke II. kötet 4. füzet 1290–1301 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 13. Budapest, 1987)
diversis expeditionibus nostris exhibuit cum omni fidelitate et inpendit, que quidem servitia, licet per singula longum esset enarrare, quedam tamen specialiora presentibus duximus inserenda. Nam cum olim dictus karissimus páter noster regum victoriosissimus cum suo exercitu in Bulgáriám processum habuisset, ibi memoratus comes Ipolitus in loco, qui Baranahowosa dicitur, cum Bulgaris viriliter dimicavit, letalia vulnera in dextro brachio perferendo; postmodum etiam superstite adhuc eodem rege karissimo patre nostro, cum rex Boemie fuisset cum suo exercitu metatus iuxta Rapcham, ibi similiter sepedictus comes Ipolitus dubiis se fortune casibus submittere minime formidavit et in acie eiusdem regis patris tamquam nostri miles strennuus contra exercitum regis Boemye strennue dimicavit vulneratus et ibi letali vulnere per alia triumpho nichilominus reportato; ultimo etiam cum post obitum eiusdem patris nostri karissimi contra predictum regem Boemye in castro Lowa vocato existentem nostrum exercitum misissemus, ibi prefatus comes Ipolitus laudabiliter dimicavit letalia vulnera supportando tune videlicet, quando Vrricus de Doronouch baro ipsius regis Boemie per nostros homines miserabiliter extitit interemptus. Qui quidem comes Ipolitus, licet post tôt et tantorum servitiorum mérita maiora et ampliora de regali magnificentia debuisset promereri, in recompensationem tamen servitiorum suorum aliqualem dictam terram Kaap retiferorum nostrorum totam cum suis pertinentiis et utilitatibus universis contulimus et nos eidem comiti Ipolito suisque heredibus, ymmo collationem sibi per dictum regem karissimum patrem nostrum dudum factam auctoritate presentium duximus confirmandam. Exhibuit insuper idem comes Ipolitus super facto eiusdem terre quasdam litteras dicti capituli Nytriensis, in quibus vidimus contineri, quod Mychael filius Mychaelis quondam comes de Zoulum cessit et renuntiavit iuri et actioni, quod vei quam super eadem terra ratione collationis sibi et patri suo mediantibus instrumentis prius facto contra eundem comitem Ipolitum vei suos successores habere potuisset relinquendo ipsam terram nomine iuris ipsius comitis Ipoliti eidem possidendam. Mete autem ipsius terre, prout in litteris dicti capituli Nytriensis contineri vidimus, hoc ordine distinguntur: Prima meta incipit ab oriente, ubi sunt très mete et conterminantur terre nobilium de Kurth; deinde descendens et veniens ad aquam Rudusna vocatam, ubi est meta de terris erecta et distinguit cum quatuor métis antiquis a terra domine regine Kaap vocata et transit dictam aquam et in transitu aque est meta antiqua; abhinc vadit ad quandam viam, que ducit de Nytria ad villam Bana, prope viam deinde divertit versus occidentem et conterminatur terre ecclesie de Zubur Kolos vocate, ubi sunt très mete an[ti]que angulares; item vergit ad septemtrionem, ubi coniungitur terre filiorum Laurentii Boemii nobilium de Ludan et cadit ad unum rivulum iuxta terras predictorum et in transitu rivuli sunt mete antique angulares, quarum una distinguit a terra castri Kaap vocata; deinde veniens per metas antiquas transit predictam aquam Ruduzna vocatam versus septemtrionem, ubi sunt mete terre et rediens ad primam metam et ibi terminatur. In cuius rey memóriám firmitatemque perpetuam présentes concessimus litteras dupplicis sigilli nostri munimine roboratas. Dátum per manus discreti viri magistri Demetrii Albensis prepositi, aule nostre vice cancellarii dilecti et fidelis nostri anno Domini M 0 CC° septuagesimo septimo, XI 0 Kalendas Junii, regni autem nostri anno quinto. Nos itaque petitionibus ipsius comitis Ipoliti assensum regium favorabilem exhibentes dictas litteras domini Lad(izlai) regis non cancellatas, non vitiatas, nec in aliqua sui parte diminutas de verbo ad verbum presentibus insertas auctoritate presentium confirmamus predictam terram retiferorum Kaap vocatam iuxta collationem Stephani et Lad(izlai) illustrium regum Hungarie ipsi comiti Ipolito iure perpetuo relinquentes. In cuius rei memóriám perpetuamque firmitatem présentes concessimus litteras duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Dátum per manus discreti viri magistri Theodorii Albensis ecclesie prepositi, aule nostre vicecancellarii dilecti et fidelis nostri anno Domini M° CC° nonagesimo primo, X° Kalendas , regni autem nostri anno primo.
