Franciscus Dőry: Decreta Regni Hungariae : Gesetze und Verordnungen Ungarns 1301–1457 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 11. Budapest, 1976)
Decreta
26. Juli 1409 Obgleich die Freizügigkeit der Leibeigenen durch das Dekret vom 3. August 1397 sowie die Gesetzesartikel LXVIII v.J. 1397, VI vom 15. April 1405 gewährleistet wurde, stieß ihre Durchführung beim Adel auf derartigen Widerstand, daß sie immer wieder von neuem bestätigt werden mußte. Das ist auch in Sigismunds nachstehendem Ratsdekret enthalten, auf das man sich in den folgenden Jahren häufig — obgleich oft erfolglos - berief. Die Rechtsregel ist eine fast wortwörtliche Wiederholung der Dekrete vom 3. August 1397 bzw. 20. Januar 1407 und stimmt mit den entsprechenden Artikeln der Dekrete vom Jahre 1405 überein. Litt. Original auf Pergament, mit den Spuren eines Siegels unter dem Text. Rückvermerk von mittelalterlicher Hand: Decretum super extractione jobagionum. Landesarchiv des Kapitels von Esztergom, Capsa 49. fasc. 8. nr. 21. (OL, Filmarchiv, Karton 576.). Ed. Zs.O. II. 6934. Nos Sigismundus dei gratia rex Hungarie, Dalmatie, Croatie etc. marchioque Brandenburgensis, sacri Romani imperii vicarius generalis et regni Boemie gubernátor notum facimus universis, quibus incumbit, per presentes, quod quia creberrimis prelatorum et baronum nostrorum plurimorum et potiorum regni nostri procerum relatibus nostre maiestatis insonuit auribus, quomodo plerique forent regnicole per climata regni nostri possessiones habentes et tenentes, qui eorum jobagiones in aliorum possessiones commorandi causa accedere volentes variis calumpniis, signanter in birsagiorum, collectarum seu datiarum receptionibus, ut ipsos erga se retinere valerent, super eos impositis libere abire et pacifice permittere non curarent, per quod factum nonnulle nostre regales necnon ecclesiarum ac nobilium et alterius dignitatis hominum possessiones non modicum desolationis paterentur detrimentum. Nos itaque, cui interest officio nostri regii regiminis incumbente de bono communi et condignis regni nostri commoditatibus salubriter invigilare, volentes,ymmocondignum arbitramur et congruum, quod cum ab evo rerum exordio omnes homines prima parens equaliter produxit, hü liberi habeantur, quos non natura, sed humana potentia sibi ipsi iugo conaretur subicere servitutis, unacum eisdem prelatis, baronibus, nobilibus et potioribus ipsius regni nostri proceribus decreto unanimi sanximus, statuimus et super hiis statútum fecimus: I. Ut amodo inantea cives seu hospites sive jobagiones nostri regales de nostris civitatibus, possessionibus, opidis et liberis villis Castrorumque nostrorum tenutis in earundem ecclesiarum necnon nobilium et alterius preheminentie hominum possessiones et e converso earumdem ecclesiarum et ipsorum nobilium ac alterius status hominum jobagiones in prefatas nostras regias civitates, opida et possessiones, castrorum nostrorum tenutas et generaliter cuiuslibet libere conditionis homines de possessionibus ecclesiarum in nobilium possessiones et de nobilium possessionibus in earundem ecclesiarum possessiones temporibus sem-