Dóka Klára: Latin forrásszöveg olvasási és fordítási gyakorlatok II. (Levéltári módszertani füzetek 7. Budapest, 1988)

XXX. Protestáns iskolai szabályzat, 1784.

ut quo citius ingenia et indolem eorum perspicere et mox institutionem eorundem captui conformare possit. II. Dum praeceptor litteras dignoscendi et appelandi rationem docet: describat in tabulam, inspectante discipulo suo, litteram unam, eamque appellet •• nomine suo; post, manu discipuli prehonsa, jubeat eundem scripto imitari, et verbo exprimere litteram sibi praescriptarn; neque prius earn relinquat, quam viderit, figuram et vocabulum litterae haesisse in animo discentis. Ita eundo per singulas litteras, ludendo discet puer sine taedio; modo ne continuo diu detineatur, et ad multas litteras diversas cognoscendas simul abstrahatur. III. Ubi jam discipuli litteras dignoscere et appellare poterunt, docebit praeceptor litterarum, primum quidem duarum tantum, mox plurium in unam syllabam collectionem; sumendo pro libitu varias litteras et interrogando, ostendoque crebrius, quomodo hae aut istae litterae junctim sint proferendae. Sic ubi ex sola imagina tione aliquam litterae jugendi facultatem puer consequutus est; jubeatur simile tentare in syllabis, quae in libro elementario huic fini, sunt adnotatae, IV. Lectura ex solis ipsis syllabis, junctljn simul pronuntiandis, sine separata litterarum singularum appellatione, discenda erit. Verbi gratia: Id quod prius sic prolatum: a,Jb, ab,:jam omissis prioribus proferatur ab t Hie jam Incipient discipuli syllabas et voces, sibi praescribendas, imitari scripto et easdem simul légère: et sic lecturam cum judiólo facilius addiscere possint.