Zsinka Ferenc szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. XI. Budapest 1927.

94. sz. Miskolczi Csulyak István Diarium-ából. - 1. Miskolczi Csulyak István önéletrajza

rediit, ut in postremum amice vixerimus licet non con­vixerimus, nam 24. Maji ad gubernationem ecclesiae Gez­teliensis transiit; cui succenturiatum volui Joannem Vá­mos Szepsinum, olim rectorem meum in schola Szerenci­nensi, qui postea in synodo Aszaloviensi solenni ritu 30. Octobris in sacerdotem ordinatus est. Anno 1613. 2. április conjunx secundogenitam Susan­nam hora 12 merediana Miscolcini enixa est: soror vero mea Dorothea Poli Gregorii Vaczii conjunx vitám cum morte Uyhelini commutavit, anno 1614. 9. Februarii; sicut ante fráter, germanus Joannes Chuliak, anno 1611. 7. de­cembris, ibidem Uyhelini, ex mortalitate ad immortalitatem transierat. Anno rursus 1616. 9. Martii filiola Maria, die Lunae paulo ante dimidiam septimam horam nata est; de qua sic ego ad reverendum Thomam Szeli, fidelissimum ecc­lesiae Onadiensis pastorem lusi: Maria nata mihi est, materni gratus amoris Flosculus, hic Charites quicquid habetis habet. Sed hic flosculus rursus subito 15. Maji ejusdem anni die veneris exaruit. Ejusdem anni, 20. Novembris, qui fuit dominica príma Adventus, cum ego in aurora contioni meditandae operám darem, crepusculo adhuc matutino Turcae Agrienses hostiliter ex improsivo supervenerunt et ablatis omnibus, quos nancisci potuerunt oppidanorum equis, mihi (betoldva : meis quoque) non mediocrem in­cusserunt horrorem : nam aliquot illorum, cum ego solus essem, domum meam invaserunt, verbera imo vero ne­cem mihi inferre parati erant, nisi caseo et smegmate illis praebito rabidos canes mitigassem. Cum ergo neque oppi­dani, neque inquilini, etiam vocati, suppetias in illa for­midine tulissent, penitus deposui animum diutius in patria degendi. Triduo itaque elapso Praetorem oppidi cum civi­bus aliquot accersitum, diligenter monui, mature sibi pro­spicerent de successore meo, ne quid ecclesia detrimenti patiatur me alio profecturo. " Conatum hunc meum benignissimus deus promovit, namque anno 1616. 2. Januarii Magnificus Georgius Rá­kóczi, missis ad me per Casparem Bankhazi credentiona­libus, ad gubernandam Onadiensium ecclesiam honeste invitavit: quam ego conditionem propter loci sorditiem, quae valetudini meae plurimum incommodare potuisset, renui. Sequenti 14, Februarii non minori quoque alacritate

Next

/
Oldalképek
Tartalom