Stromp László szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. III. Budapest 1904.

3. Pathay István, Kanizsai Pálfi János, Alvinczi Péter, Csatári György, Samarjay János, Csene Péter és Pécselyi Király Imre ref. papok levelei 1620—1636. (Thúry Elemér)

26. Kanizsai Pálfi János Pathai Istvánhoz. Venerande senex! et Pater mihi observandissime una cum tuis, in salutis piorum auctore Christo, plurimum salve et ave! A quo tu naviculae Christi tractus istius Cis Danubiani, spirituali in stagno habitae, primarius, post archinauclerum Christum, remex (quem ille, ut et tibi ipsi, et tuis attenderes, socios viriliter remos impellere, subinde adhortarere, et in remigando remissiores excitares, animares, celeusten naviculae suae praefeceratjinsolentis cuiusdam procellae contra te impetum saltem prae subolfaciens, nobis, tuisfratribus et sociis insciis, inconsultis, insalutatis, et navicula ipsa in medio turbine, et statione tua, minus convenienter, derelictis, nostro consortio totaliter et finaliter excessisti, emigrasti: binas abste, Pater Venerande priores quidem 28. die mensis maii superioris anni; posteriores autem 19. die Junii praesentis per reverendum dominum Georgium Ujhelyium, accepi literas. Priores quod concernit, ad eas me ne novembri quidem respondisse, ultro fateor: verum oblivione, aut aliquo ingratitudinis vitio non respondisse, secura conscientiae assecuratione animatus, solenniter diffiteor. Causae inter caeteras ponderosae et graves, mihi rescribere volenti, obicem posuere istae duae. Prima, belliéi isti tumultus, inter vos et partium nostrarum homines, furenter exerciti, et habiti; quorum sub decursu, mihi hinc ad te aliquid scribere, noxae et piaculo attribútum fuisset. Secunda fűit, fama tuae ex vivorum contubernio emigrationis. Te namque coelestis militiae, cingulum iam solvisse, inque beatorum civium politeuma transcriptum esse, pro certo apud nos, et indubitato, ferebatur et habebatur; quam quidem famam vanam fuisse, literae tuae posteriores, earumque grammatophorus, me liquido condoce fecerunt. Tibi quidem, Venerande Pater! tum tuam, tuorumque ob vitam et incolumitatem, tum etiam prosperum rerum tuarum successum. impense ex animo gratulor, et Dei paternam, eamque singularem in te providentiam et amorem, non quidem rimor, sed miror, qui sub sera hac aetatis tuae vespera, te e mediis huius ce tractus fluctibus ereptum, in eum locum et statum gratiose promovit, ut de te merito illud dicere queamus : Nisi periisses, periisses! Mihi ipsi vero multis nominibus doleo. Ut enim de eo taceam, quod tuus a nobis discessus, vel abscessus, fratrum tuorum nulli plus curarum, difficultatis, et molestiarum pro-