Stromp László szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. II. Budapest 1903.
1. Ág. hitv. ev. zsinatok a bécsi béke előtt. (Thury Elemér) - XII. Murányi és Kishonti czikkek, 1596
tot mulctae et comminationes virulentissimae? Hoc erat miserum pecus deglubere, dum illos, qui cum familia vix panem habebant, ut vestra placarent ingenia, amplissima dona comparare oportebat ? Hocne caritatis opus ? An hoc Christi decet antistites ? Visitastis ecclesias quid boni sanxistis ? Currus vestros, nostris et auditorum bonis oneratos, vix domum reduxistis. Regnandi iam vos, non oves pascendi, aut sacra administrandi, cupido invaserat. His ergo praestigiis valedicite, et hanc argenti expugnationem omittite. Ethnicus Cicero, philosophus, et parens romanae eloquentiae, Verrem, virum nobilem, propter hoc facinus, multis vicibus in curia romána, tanquam sceleratum accusavit, denique ereptorem, expugnatorem, sceleratum et perditissimum hominem nominavit. Turpe erit si vos Cicero in his virtutibus cum ethnicis superabit. Quid leges illae tanta perplexitate scriptae? Cur nec lectas, nec emendatas, a nullo denique approbatas, tanta temeritate ursistis plerosque etiam ad iniurandum, gravi illa auctoritate coegistis, et titulo excommunicationis ad subscribendum compulistis ? Nunc obliti horum omnium obligationes chirographa, et iuramenta nobis in memóriám revocatis? Hic nostras habetis obligationes, hic Chirographa, hic illám metamorphosim; hinc orta illa, si scire velitis, subita, insperata, deplorenda, ac detestanda defectio. Scitis quanta iustitia, fide et arbitrio, leges nobis et iustitiam administratis, dum impiorum hominum corroboratam vetustate audaciam promovere voluistis; nos vero honeste agendo, aut illos coercendo, ad perpetuum silentium redigere tentastis. Fides illis erat, nos nec visi, nec aucliti, vestro iudicio et sapientia condemnati. Quid ad haec? Silentio has iniurias singulos transire oportuit: alias et nos, et pecora nostra in vestram potestatem edegissetis. Iam quod ad gratiarum actionem attinet, si quas meruistis, amplissimas agimus. Vestro seniori nec agemus, nec debemus, nisi ipsius facta, conteinptum, temulentiam, falsas inducias, argenti iniustam extorsionem, et alia plura approbaremus. Et scitis, quam legem ore et manu vestri senioris in arce Murán tulistis valedictionem tum demum vos suscepturos, ubi singuli pro communi sigillo centum numeraverit denarios. Quantam quaeso, argenti et pecuniae summám, tam brevi spatio a nobis miseris accepissetis ? Carere vestris sigillis, carere literis, et ipsa laude vestris nominis possumus. An mendicantes, aut mancipia vestra fuimus, ut tanta cum reverentia et solennitate, tantis sumtibus discedendi veniam peteremus ; id si fecissemus, tum demum vestram auctoritatem toto orbe, ut voluistis praedicassetis. Cum ergo eadem nobis auctoritas, dignitas, eadem libertás, tabulae et privilegia sunt,
