Stromp László szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. II. Budapest 1903.

2. Somogyi Péter naplója. 1557—1558. (Stromp László.) Kétrészben. Elmondja Oláh Miklós esztergomi érsek alatt Pozsonyban, Nagyszombatban, Znióváralján átszenvedett fogságát és vallatását és majd meg kiszabadulását .

nam repentino languore discedente illa pristina, atritaque successit valetudo. Cum igitur (laus deo) pristinae restitutus valetudini, secundum conscientiam, oíiciose, patienter, humiliter, modesteque versarer inter illos, duro tempore hyemali, cum singulorum observantia, una cum illis convescens ex uno eodemque cibo ac potu participans, observant, colunt, amant, ut proximum, in omnibus pie faventes, en preter opinionem tempore vespertim accurrit quidam nuntius, devocans castellanum ad oppidum submontanum, ille ubi causam ignorat, quid hoc novi sit, pergit secundusmet descendere ad oppidum usque. Decimum octavum capitulum. Convenientibus igitur janitoribus ac vicecastellano in unum, tempore coenae, stúdiósé perscrutantur de nuntii causa, alius hanc, alter illám assignat rationem tardae profectionis, quam ubi singuli certo ignorarent, in crastinum difertur diem, qui erat dies dominicus primus ab Epiphaniorum feriis. Illucescente igitur die dominica, passim spargitur fama inter janitores, adesse legatum Archiepi Strigoniensis, qui mihi laetum annunciant evangélium, vicecastellanus cum reliquis firmissime asseverat, legatum advenisse pro mea eliberatione ex tot tantisque Aerumnys nostrae diuturnae captivitatis, omnes mihi plurimum applaudent ac ex animo congratulantur, quibus rursus gratias breviter ago pro laeto nunctio, de quo nulla tenus dubitaverim hactenus. Praeterea"ysdem polliceor sponte mea propinaturum causae mei exitus, transitusque in dulcissimam nostram Hungáriám. Imminente vero hora prandii procul conspiciuntur gemina vehicula, per ardua montis juga tendentia ad Castrum sursum, quibus visis, laeto corde, totus gaudio repletus sum, gratias deo op : max: immensas ágens, qui me jam jam ex profundo infery sit educturus, secundum suam misericordiam magnam, qui non in perpetuum irascitur nec in aeternum comminatur aflictis. Ingressus itaque legátus Archiepi Castrum, Joannes nomine Soós, mihi nondum hactenus visus nedűm notus, jubet educere per castellanum in eorum conspectum, ut una cum illis cibum sumam. Ingressus vero in duris compedibus, intus singulos officiose saluto, hinc legátus pie dextram porrigens, jubet mensae assidere. Manducantibus itaque nobis singula diligenter inquirit. nunc corporis valetudinem, nunc sustentationem vitae meae, interdum ipsam duram captivitatem, jubetque bono esse animo, fore (deo propitio) me in brevi manu-