Stromp László szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. II. Budapest 1903.

2. Somogyi Péter naplója. 1557—1558. (Stromp László.) Kétrészben. Elmondja Oláh Miklós esztergomi érsek alatt Pozsonyban, Nagyszombatban, Znióváralján átszenvedett fogságát és vallatását és majd meg kiszabadulását .

jam tandem emerserint ex tantis erroribus, ad sanam Evangelii lucem, ac veram Catholicae ecclesiae traditionem. His et similibus illecebris mirifice instat, sollicitat nunc mitius nunc asperius intonans, num et ipse recognoscens (ut paulinus dicebat) meum errorem, velim illorum subscribere sententiae, ut sic liberatus una cum nostris ministris manumissus fiam. Cui paucis, absit domine pauline, ut quicquam vel tantillum audeam contra evangelicam professionem mutire, ne dum pejerare, quibus auditis indignabundus paulinus ex abrupto intonans ait, at ego rursus in veritate tibi dico, hic putrescas in squalido carcere, inter vermes, fame, siti et aliis calamitatibus. 0 Scythicam Contionem: hoc dicto Tyrnaviam deduxit ministros. Hi nimirum meam causam, Deus opt: max: illorum misereatur, supra modum agravarunt tanto scandalo, talique perjurio, quos tarnen ex animo desiderabam meminisse, unde ceciderint et opera priora per veram metaniam (sic) agere, alias facilis est ad infima tartara lapsus, cum perpetuo interitu. Eia igitur, nos qui prius unum et idem sapiebamus, quorum cor unum, idem et animus erat, inter nos quam repente impium oritur scisma, ut non tarn corpore quam Animo et Confessione Evangelicae Veritatis longe lateque separemur ab invicem, nescio quo malo distracti genio. Ne quis igitur o lector ita securus sibi blandiatur, quin aliquando vel de repente, preter opinionem possit labi, et qui videtur sibi stare videat ne protinus cadat. Multa sunt enim exempla horrenda, vel auditu, ne dum facto digna, quo Justus Iudex in novissima resurrectione dijudicet. Sextum capitulum. Hac nimirum conditione dimissis vel potius amissis nostris miserrimis presbyteris, proh infelix, iterum detrudor solitarius ad tormenti locum, in tenebras exteriores, inter vermes et alias pestes ergasterii, ubi per nox ac per dies conversabar. Addito praeterea severo Aedicto Archiepi, nequis hominum me vel juvandi vel solandi gratia accederit, victum praeterea apposuit mane et vesperi binas sati tortulas curiales potumque insipidae aquae ad compescendam longam inediam. His dum vix misere vitam sustento, intra paucas septimanas, vix adversam, jam lanquescenti corpuscula valetudinem, propter diuturnam famemque sitimque, aliaque infinita detrimenta, 0 tempóra, o mores, heu prisca fides, victa jacet alma spes, attamen