Bartoniek Emma: Fejezetek a XVI–XVII. századi magyarországi történetírás történetéből

Nagybátonyi Ráttkay György

^Fraena ad cursum jam inchoatum cohibendum adhiberi sentiam. (Ajánlás a szla­vón rendekhez. ) ^Ismeretes, hogy Istvánffy egyik lánya, Éva, Draskovich János neje lett, s ez örökölte apja kéziratait, melynek romjai a XIX. század elején kihalt Draskovich grófi csa­ládtól több kézen át a M. N. Muzeum kézirattárába kerültek, s ma is ott őriztetnek. (L. : Istvánffy fejezetemet. ) : pp. 15, 69, majd 95, 96, 99, hol utal is az "archivum Zagrabiense"-re, 78. stb. 1 4^Tripartitum. P. I., tit. 13., "omnes ... Praelati, ßarones, Magnates, Nobiles et Proceres totius regni Hungáriáé necnon Regnorum eidem incorporatorum ac partium sibi subjectarum" ... - Ráttkay, Memoria, p. 61. Még jól emlékezünk, hogy ezek a sajánlatos közjogi viták minő gyűlölséggel folytatódtak magyarok és horvátok kö­zött különösen a kiegyezési korban, egészen 1918-ig, Horvátország leválásáig a szent koronáról. 4 5^Quae pluribus hactenus Principibus, Banisque Illyrii imperantibus (innen kezdődik a teljes egyezés Istvánffyval) paulo remotiora ab hominum memoria gesta sunt. .. e fide dignis literarum monumentis eruta, superioribus libris exposita sunt: deinceps certiora quidem et clariora sequentur, utpote quibus aetas nostra proxima, quorum­que memoria recentior est, nequaquam tarnen omnibus partibus laetiora. (p. 172. ) Istvánffy megfelelő helye: História L. XVII. első mondatai ad an. 1550. ehhez Ráttkay naiv, de becsületes kritikai műveletét, mellyel a mohácsi kataszt­rófa leírásában Istvánffynál olvasható Rajkay Gáspár, s a Brodaricsnál álló Raskay Gáspár nevét a maga ősére: Ráttkay Gáspárra magyarázza: "Rattcaium tarnen tarn ex vetustioribus familiae huius literarum monumentis, quam conjectura ipsa unius immutatione dumtaxat literae, fuisse facile assequaris; praecipue cum uterque scriptorum in eadem non conveniunt littera; quamquam omissis conjecturis, sola lite ra rum authoritas Regiarum , in brevi quidem charta pro more veterum scriptorum, quibus Ludovicus Ladislao et Caspari fratribus peculiari ratione apparatum ad hocce bellum indicit, sufficere queat. Nec tarnen inficior, Ca spa rem' R as kay alium quem­piam subinde ab Istvánffyo recitari, (pp. 155-116. ) 17) A legkirívóbb ilyen epizód, hogy miként étette meg ebéd közben Wallenstein sértett hiúságból mérgezett retek átnyujtásával Zrínyi Györgyöt, a költő apját. (p. 180. ) - Vagy: miként szabadították ki II. Ferdinándot a horvát katonák, mikor Wrangel Pilsenben már-már foglyul ejtette (p. 217. ). 18) L. pl. Johannes Baptista Verus velencei történetíró elleni kirohanását, (pp. 196­198. ) Bár itt nemesen megvédi a magyarságot is, a kereszténység védelmezőjét a barbárság vádja ellen. Pannoniis velut barbarae genti ... quod ... venenati animi iudicium, Christianos, fines suos aut tuentes, aut recuperantes, barbaros compel­lare. (p. 198.) 19) 'p. 139. L. még: pl. pp. 187. és 207-208. 20),, aetas parentum, peior avis túlit nos nequiores, mox daturos progeniem vitiosiorem. " Horatius, Carm. III. 6. 45-48. A fátum és fortuna is olykor klasszikus költőkből vett formában jelentkezik Ráttkay­nál, mint az ember sorsának irányitója: Zrinyi primam Banatus sui arridentem ex­cepit fortunam. (p. 125. ) Ut humanarum rerum fert vicissitudo, nec in eodem unquam aequalitatis gradu fortuna consistit, feliciora Nicolai sc. Zrinyi principia adversa 423

Next

/
Oldalképek
Tartalom