Toldy Ferenc (szerk.): Analecta monumentorum Hungariae historicorum literariorum maximum inedita.

VIII. Ladislai Vetési legatio Romana anno 1475

OltATIO Al) SIXIVM IV. N;I card in cum scnatum protcgorc appellabatur neme, scilicet cuncti de fuga consultabant, alius in Galliam, alius in Britanniám, pars ad ultimos Novcrgiae populos. Non deerant, Pator .Sanctissiine, qui palam buiusceinodi verba facérén t : Quid fuga salus quacronda est, quid longinqua in regioné tuta mausio investiganda V Opperiamur Turehoruin tyraunum Calabeuin, ci(jue cx voto serviamus? Quid ad nos de prineipibus christianis ? quid de Pontifice maximo ? qunndo nos minimé protegunt; quid dcRomana dignitatc ? Calabeus erit princcps, idem Pontifex Maximus, idein omnia! — Sed eccc! ne tanto incominodo christiana maicstas afficerctur: Deo Optimo Maximo ita statuciite longe firmissimum illud praesidium, quod semper clatas Turcliorum mentes fregit, et vastus suppressit conatus, Hungarorum scilicet virtus, et sapientissimi Regis Mathiac indefessa aerimonia, buic tanto tamque instanti malo opem túlit. Ubi enim expeditam líunnorum ínanum in propinquo esse Calabei legioncs eompertum liabuerint : confestiin obsidionem soluerc. Quocirca, Páter Sanctissiine, tecum ipse reputa initio, tecum mox Romanae Eeelesiae et universao cliristianae dignitati quantum imminent periculum , ni mature liuic tantae pcrniciei provisum extiterit. Si te imperante, te apostolicum prineipatum administrante Christi religio collabefactabitur : vide, quam severe pre tribunali futurum apud seculiun ca de re sis reddi turns rationcm. Illud etiain prelequi consilium est, ne Tua Beatitude unquam cum iis sentiai, qui nulla vetustatis memória praediti, iactare solent exteras nationes nunquam Italiam tenuisse, neque tenorc jmssc, cum rnultotiens tentarint infeliciter. Nam si ca mihi commemerandi locus csset, et non me istn prolixa oratione Tuae Beatitudine molestiac esse ducerem : non pauea equidem Vetera monuinenta in medium aílerre possem, quibus palam iierct cunctis, peregrinas nationes in Italiam saepius arma intulisse, ingentesque iuvexisse calamitates. Yeruni de his cuniulatius agam in eo Zibello quem ad te de Serenissimo Rege niee seribere institui, qui divinam illám sapientissimoque Rege dignam vocem crebro his sermonibus usurpat : „Non tani mei imperii salus mihi cara est, quam universi Deo addicti populi TOLDY ANAL. HOSVM. I. JJ