Cselenkó Borbála: Szerzetesrendek az Árpád-kori Zala megyében (Zalai Kismonográfiák 9., Zalaegerszeg, 2006)
Jegyzetek
fuerunt, et eos Fabianus et Bencz pro praedicto monasterio iniuste moles tare coeperant, et impetebant, regia auctoritate sancimus, quod non Uli duo fratres Bencz scilicet, et Fabianus, vel ab eis descedentes, vel aliqui aliipro aliquo iure dictae Ecclesiae alios dictos duos fratres, scilicet Michaelem et Henricum, vel haeredes eorum de cetero praesumant impedire vel molestare. " CD III. 1. 125126. p. Dénes nádor rendeletében ugyanis erre a II. Géza által kiadott oklevélre hivatkozik „...hec quia ipse Dionisius per dominum Belam regem et suos magnantes pro iniusto iudice fuerat iudicatus, пес fuit nobis visum causam ipsius terre testimonio privilegii predicti Dionisii terminare, donee comperimus in privilegio Geyze regis supradictam terram Lanch, pro cuius dimidietate controversia erat in prates predicatas in ius proprium cessisse et debere cedere sine contradictione ecclesie prenominate, quo facto in terre prefate dimidietatem per nostrum pristaldum Jacobum filium Henriéi de génère Soloch, hominem eiusdem ecclesie fecimus introduci, quern hominem in ipsam terram introductum postmodum interfectum, hominibus superius nominatis facientibus, sicut ipso Jacobo pristaldo et officiale ipsius ecclesie referentibus cognovimus... " Zalai Okit. I. 11. p. Szenpétery Imre Az Árpád-házi királyaink okleveleinek kritikai jegyzékében ezt az oklevelet eredeti - nem hamisított - oklevélként jelöli, keltezést nem ad. Tartalmilag kiadva: Zalai Okit. I. 33. és 35. p. /1257-ben IV. Béla király átíratja II. Géza király ezen oklevelét, megerősítve így a kapornaki apátságot birtokaiban/ Reg. Arp. I. 2. 356. p. Sörös, 1912. 60. p. „Georgius Episcopus, Servus Servorum Dei, Dilectis filiis — — Adriani de Sala — — de Tichan, et .— — Suchsard, Abbatibus Vesprimiens, et Quinque-Ecclesien. Dioec. salutem, et apostolicam benedictionem. Dilecti filii — — Abbas et Conventus S. Salvatoris de Caparnuch, Ord. S. Benedicti, Vesprimien dioec. gravem ad nos transmisere querelam, quod, quod Venerabilis fráter nosterVesprimiensis Episcopus, non considerato prudenter, quod Prelatum suis subditis non solum preesse convenu, verum etiam prodesse; monasterium ipsum indebitisexaetionibus aggravans, et protestáns, singulis annis unum equum contra iustitiam exigit et extorquet, et quotiens vult in anno visitationis, vei alia de causa, ad monasterium idem accedens trahensque moram ibi cum personarum et exactionum multitudine effrenata, bona monasterii pro sua voluntate consumit, ita fratres in ea degentes vix habent, unde valeant sustentari; et licet de laboribus eorum décimas accipiat ab eisdem, cogit eos tarnen ad solvendam pecuniam pro decimis memoratis: alias eis plurimum gravis et iniuriosus existens. Quare iidem Abbas et Conventus huiusmodi gravamina non valentes ulterius tolerare, ad nostram audientiam apellarunt; et idem Abbas iter convertisset ad nostram praesentiam veniendi, dictus Episcopus in eos generaliter, et specialiter in quosdameorum excommunicationis sententiam promulgavit, et in liminibus praefati Monasterii spinas in signum apposuit, ne quis illud causa orandi audeat introire; unde nobis lachrymabiliter supplicarunt, ut cum in partibus Ulis nequeat de pari contendere cum eodem, utpote, qui post 93
