Rainer Pál: Ádám Iván veszprémi kanonok pálos kolostorokról készült rajzai a veszprémi Laczkó Dezső Múzeumban (Veszprém, 2016)
późniejszy właściciel sklepu z towarami żelaznymi i archeolog amator, a także założyciel muzeum w Sümeg.4 26 września 1888 roku, z uwagi na pogarszający się stan zdrowia ustąpił ze stanowiska dyrektora, rezygnując tym samym z emerytury. Regularnie z uwagą śledził zarówno krajowe jak i zagraniczne czasopisma szkolne i pedagogiczne. W bibliotece kapituły w Veszprém, w prowadzonych od 1872 zapiskach, możemy znaleźć między innymi opatrzone uwagami artykuły ze specjalistycznej prasy zagranicznej. Na podstawie zbiorów Istvána Molnára wiemy, że pomiędzy 1873 i 1892 rokiem napisał bez mała 40 rozpraw o tematyce pedagogicznej dla węgierskich i niemieckich czasopism specjalistycznych.5 W 1883 roku, z okazji 25 rocznicy założenia szkoły napisał historię stworzonej przez siebie instytucji. W 1875 roku był jurorem na budapeszteńskiej, a w 1884 roku na berlińskiej, krajowej wystawie rysunku. Od 1877 roku był członkiem korespondencyjnym wiedeńskiego towarzystwa rysunkowego oraz członkiem zwyczajnym berlińskiego towarzystwa nauczycieli rysunku. Od roku 1894 pełnił funkcję kuratora szkół kościelnych dekanatu Csesznek. Od roku 1898, będąc proboszczem w Pápakovácsi, został kuratorem dekanatu Pápa oraz biskupim kuratorem gimnazjów miasta Pápa. Działalność odkrywcza i społeczna Od młodego wieku żywo interesował się historią i szeroko pojętymi antykami. We wspomnianych już zapiskach, obok opatrzonych uwagami informacji i rozporządzeń z życia kościelnego i szkolnego, możemy znaleźć liczne uwagi o charakterze historycznym. Wiążą się one głównie z historią kościoła i średniowieczną historią Węgier, ale swoje uwagi i rysunki umieszczał również np. w materiałach z wiedeńskich zbiorów pochodzących z zamku Ambras, dotyczących starożytnego Egiptu. Obok uwag o charakterze chronologicznym mamy tam również całe zbiory tematyczne np.: wzory kaligrafii średniowiecznej, litery dawnego, węgierskiego pisma runicznego, dane królowych z okresu Arpadów, notatki dotyczące poszczególnych zakonów. Natrafił również na teksty kilku dyplomów, które starannie skopiował, niekiedy rysując znajdujące się na nich odciski woskowych pieczęci. W ten sam sposób kopiował również odnalezione napisy na kamiennych pomnikach. Z upodobaniem gromadził dane i źródła dotyczące zamków i ich ruin, znajdujących się w okolicy jego miejsca zamieszkania i pełnionej posługi (np. Somló, Csobánc, Szigliget, Rezi, Tátika, Sümeg). W wolnym czasie regularnie poszukiwał wszelakich krajowych, jak i zagranicznych zabytków. Przejechał całe Niemcy, Francję i Włochy. Dobrze mówił po włosku. W notatkach z lat 70-tych XIX wieku, poza wspomnianymi już zamkami w regionie Balatonu i Somló, możemy znaleźć rzuty i rysunki perspektywiczne znajdującego się w jego rodzinnej okolicy, w paśmie Rozália zamku Fraknó (komitat Sopron, obecnie Forchtenstein, Burgenland), położonego w paśmie Litawy zamku Scharfeneck (Éleskő, komitat Moson, obecnie w ruinie, na południe od Mannersdorf am Leithagebirg, Dolna Austria) oraz słoweńskiego zamku Celje (Cilii). Na marginesie rzutu zamku Fraknó zanotował: Nadzorca zamku przez 14
