Alba Regia. Annales Musei Stephani Regis. – Alba Regia. A Szent István Király Múzeum Évkönyve. 29. 1998-1999 – Szent István Király Múzeum közleményei: C sorozat (2000)

Tanulmányok – Abhandlungen - Fitz Jenő: Pannonische Ritter. p. 115–136.

(Liebenam 1900). Die zweite Hälfte des 2. Jahrhundert scheint die reale Datierung zu sein (Sasel Kos 1993, 239). 15. Ti. Claudius [---] Baláca Fitz 1998, 103-105. - Baláca TL [Cl. Ti. f. — dom]o I T[olentino, eq. R., d]uo\[uiro Urbi]s Sa[lviae I TL Cl. Ti.f\i. Avono I [et — ] auo. Auf dem latifundium von Baláca vertritt er nach den Markomannenkriegen die erste Generation dieser Gutsbesitzerfamilie (Fitz 1998, 103-105). Es ist möglich, daß er dementsprechend über den Rang equo publico verfügte. Er stammte aus Tolentinum in Mittelitalien, in Urbs Salvia war er duumvir. 16. Ti. Claudius Valerius Baláca Fitz 1998, 100-102. -Baláca Ti. C[l. Ti. f. V[al[eri]o [do]m. I To[lent. e]q. [R., praef. c]ho. [I?] I Dalma[t. d(ec.) c(ol.) Tolenti]ni I P[iceni, ?II uri c(ol.) Fale]rii. Ältestes Mitglied in der zweiten Generation der Ti. Claudii in Baláca. Er spielte noch im munizipalen ordo der italischen Städte Tolentium, Picenum und Falerii eine Rolle bzw. war duumvir in Falerii, dann kommandierte er eine cohors Dalmatarum. 17. M. Valerius Maximianus Poetovio Pflaum 1955, 135-154 = AnnÉp 1956, 124 = Dobó 1975, 104-105 Nr. 536. = Fitz 1992-95, 618-619, Nr. 349. M. Valerio Maximiano, M. Valeri Maximiani, quinq. s[ac] I /, pont. col. Poetouionens. equo p., praef. coh. I Thrac, trib. coh. I (H)am. I ciuium R., praef. orae gentium Ponti Polemoniani, don. don beülő Pfhjart. allect. ab Imp. M. Antonino Aug. et misso in procinctu I Germanie exped. ad deducend. per Danu­uium quae in annonam Panno. I utriusq. exercit. denauigarent, praepos. uxillationum das. praetor. I Misenatis item Rauennatis item das. Brittanic. item equit. Afror. et Mauror. I elector ad curam explorationis Pannóniáé, praef. al. I Arauacor. in procincltu Germanico ab Imp. Antonino Aug. coram laudato et equo et phaleris et armis donato, quod manu sua ducem Naristarum Valaonem \ interemisset et in eade. ala quartae militiae honor, adepto, praef. al. I Contar., don. don. hello Ger. Sar. praep. equitib. gent. Marcomannor. Narist. I Quador, ad uindietam Orientalis motus pergentium honor, centenariae diglnitati, aueto salario adeptus procu-rationem Moesiae Inferioris, I eodem in tempore praeposito uexillationibus et at detrahenldam Briseorum latronum manum in confinio Macedón, et Thrac. I ab Imp. misso, proc. Moesiae Super., proc. prou. Daciae Porolis\sensis a sacratissimis Impp. in amplissimum ordinem inter prae\torios allecto et mox leg. leg. I Adiut. item leg. II Adiu., praep. uexil. I Leugaricione hiemantium item leg. leg. V Mac, item leg. leg. I Italic, item leg. leg. I XIII Gem., item leg. Aug. pr. pr. [[leg. III Aug.]], don. don. a nobilissiomo I principe M. Aurelio Commodo Aug.]] expeditione seeunda Ger., \ splendidissimus ordo Dian[ensium Veteran.] aere conlat. Der erste Pannonier, der infolge seiner militärischen Verdienste in den Senatorenstand erhoben wurde (Pflaum 1960-61, 476^95, Nr. 181bis; Fitz 1993-95, 619, mit Bibliographie). Er stammte aus einer alten, zur lokalen munizipalen Aristokratie gehörenden Familie aus Poetovio und begann seine Laufbahn ebenfalls in munizipalen Ämtern, er war pontifex von Poetovio. Nachdem er den Rang equo publico erworben hatte, eröffnete sich für ihn die militärische Karriere eines Ritters (Devijver 1976-1980, 820-822, Nr. V/23), im Laufe derer er durch seine bravourösen Erfolge während der Markomannenkriege zu den herausragenden Militärs emporstieg. Man kann seine Laufbahn bis zum Kom­mando über die legio HI Augusta verfolgen. 18. T. Flavius Probus Carnuntum CIL, III, 4495 = Vorbeck 1980, 21, Nr. 76. - Carnuntum, 1.9.178. T. Fl. T. fi[L] I Serg. Probus, I dec munie I Car., ex V dec, I ob honorem I auguratus, I T Fl. Probifd. I sui decur. I munie eiusd., I equo publ. I d. d. I /. d. d. d., I Orfito et Rufo co(n)s(ulibus), K. Sept. Flavius Probus d. Ä., decurio von Carnuntum und Mitglied des V decuriis (Nagy 1985, 423-426), stellte die Inschrift zu Ehren seines Sohnes gleichen Namens auf, als dieser in der Stadt das Amt des augur erlangte. Der jüngere Probus war zu dieser Zeit bereits Dekurio in Carnuntum und hatte damit den Rang equo publico inné. 19. Anonymus2 Perinthus CIL, III, 731=7395 - Perinthus [— una cum] I Tropaiophoro fratre I ex prouinc Pannónia I in amplissimum ordinem I adsumpto, I praef. coh. VII oder I[V], oder I[IT] Br<e>ucorum, I équités singular, eius. Der unbekannte Ritter stand an der Spitze einer cohors Breucorum, als er zusammen mit seinem Bruder in den 118

Next

/
Oldalképek
Tartalom