Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
Liber XXIII. 697 cum ecce intelligit : Nihil de Medea ilium meminilïe, fed ftupentibus Argonautis, immo et indignantibus, aureuin tamen vellus poftuîaffe. Tum vero ingenti horroré perculfa, fpe fua fe fruftratam gemebat, fufpirabat, et mille aliis incommodis urgebatur. Tanta vero vis doloris fuit , ut pocuium Erythraeae argenteum , quod Iafon donauerat , quodue tune Medea , tantum , quia Iafonis erat , manu verfabat, et lufitabat, repente exciderit e manibus, magnoque ftrepitu in lapides delapfum fuerit. Ad hune le rtrepitum ubi illa collegit, et fugientem animam priftinae fedi reílituit: Perdita fuin, exclamauit, mifera ! nec tu me, Parthenophile, quia Graecus es, iincere diligis, nec te ego, quia Colcha fum, potfri poiïum denique. O fuperi ! quid in me rurfum conipirare vos oportuit? Cur tu, Parthenophile, Medeam, quae te iincere amat, a Patre, tantopere tibi obftrido, Argonauris praefentibus , in tanta optionis libertate non petiuïfti -incurie? Tanta haec ineundae focietatis occaGo fuit, qua maiorem 11e Dii quidem ipíi 9 fint licet amiciíTuni, excogitare potuilïent. An putafti non fponte fecuturum vellus, ii me tibi prius adiunxiffes? Mirum, ii mens illa tua tarn acris , tam pene diuina videre iftud non potuerit. Quid igitur? periculumne prius eligere te oportuit, ut me potiare? et non me votis omnibus expetere, ut fine periculo utrumque poiïideas? Dii omnes in meam unius perniciem confilium iniuerunt denique! Multis id ego argumentis iam antea cognitum habui , at nunc mihi perX x 4 fuade-
