Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

Liber. II. 4

3 Eum Regem effe tum patuit, cum depreheafum eft, illius iiucu, atque imperiis omnia agitari. Quid in hoc tumulm iafon? Accederet ad Regem? fed tam occupato négocia noua, nouamque mole

íliain iaceffere praeter decorum fore videbatur. Finem igitur impetus exfpeétarent

? fed, quid íi machinae illae aiuerfum fe, fociosque fuos parantur? ut fit impune pereunduni omnibus, nifi et Regis irae matürum obicem, et fuae innocentiae luculentum teftem adnibeaiit. Et Regem fubitis folere confiliis abripi, et plus aequo rumoribus credere ab Euteio didicerant. Varia apud animum agitauti piacúit : nil temere agere. Quercus erat non procul a via, trunco craffa, et rainis frondofa, nec importuna omnibus, qui veuientein exercitum intueri, et fe iecuros praeftare ftuduiffent. Sub huius umbrain ubi Aduenae recefferunt

, exercitum moueri, et filuam verfus, quam ipfi reliquiffent, iter arripere intuentur. Unus ex equicibus erat, qui longo interuallo Centurirm, quam totus dein exercitus fequebatur

, praecefferat, quafi ante vifurus, atque experturus onmia

, quam decercandi neceiTitas ingruifíet. Huic Iafon obuius

: Sifte, ait, Comrnilito; quo Te hic curfus

? quam rem agitis? quo iter, et cuia gratia incenditis ? Ille ad haec, quafi aliud agitans: Vosne, repofuit, foli hac urbe hofpites, jet peregrini eftis, nec Amyci C 2 frau-