Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
IO ARGONAUTICORUM quendum facinus una m fe non fuffeduram putaret, omnes Theilaliae mulieres in occultam focietatem adhibuit. His, uti ornne frumentum igne prius torrerent, quam terrae committerent ea gratia mandauit, ne votis Auari Agricolae fernen reíponderet. Et fortita eft íiuem fubdola cogitatio, cuius nunc non alium frudum fperat, quam Phryxi fanguinem, huius enim ütim iam aegre domi tolérât. Tu id, Euphone, egeris, quod optimum fadu iudicaueris. Eutelum Te ego nunc noniino: ut inteliigas, felicem facinorum tuoruni fiuem adfuturum, fed non antea, quam iterum ex Euphono in Eutelum traníieris, In varias enim viciffitudines feruaberis, Haeq -erant, quae Diana mihi lqquebatur, Huius oraculi fi initium audias nihil clarius , at finis usque eo implicitus , ut ne nunc quidem fatis intelligam, quid verba portenderint. Sed ego , fpreta Dea , mortalem fecutus , Inoni prae Diana faui. Facile fuit , fcilicet, ad vim ignis cerae emollefcere, me auri fulgore ita peritringi, ut obrigefcerem. Refcripfi, quae Regina volebat. Miles abiit. Ego fungebar facerdotium. Extra omnem teli iadum me pofitum exiftimaueram, et rede egiife , impunitas argomento erat. Immo , nequid ad ingeniofam deeffet malitiam, ex jpiis oraculi verbis facinus defenfabam , dum me id egiife dicerem, quod fadu optimum iudicafiem. Aduum praeterea meorum felix, et fortunatus exitus ab omni me metu liberum fpondejre videbatur. Hac mente agitabam
