Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

L I B^E R I, 9 cet inuitum, et quaíi reludans, véréréin maieftatem exhibebat. Deciduae e parietinis cruftae ítupendae molis faxa retexerant, quae inter, calcis loco, plumbum fuiífe adhibitum, haud erat ambigendi locus. Sed qua gratia illud in loco tani obfcuro, tamque in frequenti? aut, fi celebre olim habebatur, cur defertum niodo, fuisque in ruderibus confepultumV Ad ianuam ubi peruenere, fimo foeda, et cefpite veftita repererunt omnia. Morabantur ingreffum cafura ex fummo tabulata, fed abrterfit metum diutUrnitas illa temporis, quo fuffixa grandibus tignis aurata adhaefe*ant. In ipfum ubi Adytum deuenere, offa in illó cadaueris arida deprehenfa, nec, qui mortuus iacuit, pueri menfuram excedere videbatur. Nobilem fe ibi exhibuit Ara vetus, e Ceruoruni cornibus admirando opere adaptata, cuius in Medio effigies Dianae, ritu venantis fculpta, vifebatur. Non fuit dubiuin-. uniuerfam hanc molem illius Deae Numini confecratam confulto pariter furrexiffe. fed tanti, tamque admirandi operis au&or nondum adparebat. Deprehenfum quidem in ea Adyti parte, qua Orientia Sidera refpedabat, marmor Parium, fed truncatum illud, et fradae per totum aureae, atque argenteae litterae. Vix Mefihei nomen legi in eo poterat. Sed quis ille effet, quidue in infula ageret, nondum fama cognitum habuerunt. Ita fpes fimul cum marmore frada , atque abfumta videbatur. A 5 Pia-