A Herman Ottó Múzeum Évkönyve 10. (1971)

KILIÁN István: Latin nyelvű komédia a XVIII. század elejéről a Borsod megyei Levéltárban

410 KILIÁN ISTVÁN Geminumque munus Castor et Pollux meum e[st]. Hos e[ss]e semper crede in amplexu patris. Accipit pueros Hic s[un]t eruntque. nulla pars prolis tuae ad sinum Tibi subtrahetur, servient missi dijs. Reddam, et tibi illos nullus eripiet dies. 190 Salac: Quae scena multo Numine augusta obvios Prodit Salacon Absorbet oculos ? primus ad caelum e[st] gradus. Pan: Si Pana credis additum Divis caput, Me, quem vetusto Roma dominatrix colit Saxo locatum, ruris aeternum decus Agnosce. Sal: Salve gaudium vitae meae Amorque, salve Numen augustum, meus. Vix tempero a [nim] o, vix capit frenos amor. Pan: Tuum e[st] id o[mn]e, quidq[ui]d e[st] fráter meum. Sal: Accipio ratris n[ome]n impositi feram. 200 O si secundes, qui potes votis Deus, Si jura Divűm serviant tecum mihi! Pan: Mea jam peracta glória e[st], restat tua. Permutat ima saepius summis dies Unus, q[ui]d ultra? fráter expretus loquor: Frustra fugit fortuna, quem virtus probat. Sal: . . .gam

20 deorum in divitem agnosco manum. Pan: Haec fluxa terrae munera et miseras opes Dij recusant, divites caeli plagis. Non ego meorum glóriám patrum canam, 210 Non vertice alti montis impositas domos; 115 B Humi jacentem me extulit virtus malis, Atque una meritis praemia haec n[ost]ris dedit. Laus vera et humili saepe contingit viro. Qui honoris unam glóriám veri petunt, A[nim]o, magis, q[ua]m stemmate efferri volunt. Implebis olim stirpe caelestes domos. Sal: Credibile reddis, q[ui]dq[ui]d e[st] extra fidem. Est ca[us]a similis mea tuae fráter; bene e{st]. Si ra[ti]o nobis reddita e[st] vitae tuae; 220 Tibi me peracta vita, relligio (!), f ides, Mores, propago generis aequalem probant. V[ir]tus Olympo nata se dignum petat Recedit Salacon. Super astra culmen, dedecet caeli decus Reptare terris, sydera unum me decent. Pan sorté misera natus hos a[nim]os dedit.