Thallóczy Lajos: Jajca (bánság, vár és város) története. (Budapest, 1915. Magyarország melléktartományainak oklevéltára. Codex diplomaticus partium regno Hungariae adnexarum 4.)

máj. í. puto, audire plenius et nota rectius agnoscere. Igitur dum circiter Kalendas Maias opportune congregato exercitu castrametatus essem ad ripas Danubii, eam partém versus, quam frequentior incursus hostium vexare vastareque pene iam consueverat, non longe aberat etiam Turcus magnus cum exercitu magnó et cum manu pro suo more valida. Res imprimis satis contecta erat, quorsum acies ílectere disponeret, nam locus, quem castris occupaverat, plures partes respiciebat, eratque pervius ex concursu viarum, quascunque petere vellet. Exploratores nostri varium sepe nuntium afferebant, aliis ad castrum Nándor Albense valló circumdandum, quibusdam ad prelium nobiscum ineundum, aliis alio eum tendere asserentibus. At paulo post ambiguitas haec sublata fűit, palamque factum est invitatum eum a quibusdam proditoribus Boznam versus declinare. Eo dum festinus accessisset, suspecta proditione, quam ante paraverat, prius forte, quam eduxisset gladium, vicit, proditoribus eque et proditione potitus. Vincit deinde regem arte et dolo, non armis superatum, demumque excruciatum necat, arces omnes et munitiones regni in deditionem accepit, custodibus earum manus ultro porrigentibus. Verum antequam Boznam ingressus esset, dimiserat prefectum Servie, Alibeg nominatum, cum haud parva exercitus parte, e regione apud vada fluminis Zavi, ut nos ab eius transitu vei prohiberet interim, vei averteret. is enim Zavus, unus ex vulgatissimis Pannonié fluminibus, inter corpus Hungarie et regnum Bozne medius interfluit. Cum hoc igitur hoste tunc mihi primum res gerenda fűit, post feliciter acta est. Nam cum idem obsisteret nostris et prohibere tentasset passus, ac insuper eas partes, que castris meis vicine erant, lacessere cepisset, ibi demum iusta acie et aperto prelio una primum, et paulo post altéra vice fractus, victus at fugatus est. Multi ex hostibus gladio, multi ad ilumen adacti obruentes se invicem, et obtruti a se se, naufragio ruinaque perierunt; dux ipse cum parva sociorum manu, in phaselis et lembis subvecti, salutem asservavere. Ego vero, posteaquam huiusmodi victoria a Deo donatus sum, rei bone spem meliorem seque statui, et illico levavi tota castra a loco priori, traieci Danubium, continuatoque