Thallóczy Lajos: Jajca (bánság, vár és város) története. (Budapest, 1915. Magyarország melléktartományainak oklevéltára. Codex diplomaticus partium regno Hungariae adnexarum 4.)

1450. ebr. 4. < 1 ( ( ] i ita favorabiliter tractant, ut eorum devotio apud nos debeat merito commendari. Nulli ergo etc. Si quis autem etc. Dátum Romé, apud sanctum Petrum, anno etc. MCCCCL, pridie Nonas Februarii, pontificatus nostri anno quarto. De Curia. A. de Veneriis. II. 1463. okt. 1. — decz. 16. I. Mátyás király Jajczát ostromolja. Bonfini Antal: Rerum Hungaricarum Dec. III. Liber X. 1606. évi kiadás, 534—535. 1. „(Matthias rex) hoc bello succensus, adauctusque animo, quod sacrum diadema redemerat, et cum altero imperatore terrarum pacem fecerat, ad obsidendam Jayzam properabat. Haec Lírbs est in edito monte sita, in mediterranea Illyrici regione, quam duo amnes circumfluunt, praeruptisque rupibus et vadis Dbfirmant. Ad radices montis et urbis ambitum confluunt, admixtique una in Savum deinde feruntur; a tergo profusa Dlanities (Bossoniensis quondam regni haec caput erat) nexpugnabili arce ac hostibus inaccessibilis. okt. 1. Matthias igitur cum Savó tantum se a Turca disterminari conspicaretur, rem sacra profecto corona dignam aggredi constituit Exploratis Jayzensium animis, qui Turcae iugum aegre ferebant, extemplo cum magnó exercitu Savum traiicit, Jayzamque centendit, quatuor dierum itinere a Savó remotam. Ad clarissimum facinus iuveni animum addiderat diffusus rumor, Pium pontificem, ab urbe Roma universam in Turcas Európám suscitare. Quare primo impetu, ne obversantibus quidem oppidanis, urbe potitur. Arx sola supererat, quam Turca cum validissimo praesidio retinebat. Hanc die noctuque oppugnare adoritur, non modo loci natura, sed arte, milite, machinis et commeatibus munitissimam. Dies noctesque