Szentpétery Imre: Az Árpád-házi királyok okleveleinek kritikai jegyzéke. Regesta regum stirpis Arpadianae critico diplomatica. I. kötet 2 füzet. (Budapest, 1927.)

dendo versus meridionales, iuxta quam viam in arbore gertan et sub ipsa arbore sunt metae et per eandem viam vádit ad Zegenefeie et cadit in viam Slobiduta, ubi ab oriente est terra Vulchuk, quae Zegene vocatur, et a parte meridionali est terra Razina et in eadem via per bercz venit ad quandam vineam et transiens per eam viam descendit ad fluvium Razina et in ult(eriorem?) minorem Razinam, a parte meridionali iobagiones castri Crisiensis Scibislou et cognati (eiu)s sunt commetanei, et in eodem minori Rachina (!) contra cursum aquae superius eundo pervenit at aquam Wopak, per quam ad caput eius perveniendo ascendit quendam bercz, per quod (!) tendit ad montem, ubi est holm, ubi in duabus fagis sunt cruces pro metis. Inde descendens per quendam bercz venit ad duas arbores cerasorum, in quibus sunt cruces pro metis et per idem bercz descendit ad pyrum signatam cruce; tandem in fine ipsius bercz cadit in Lizkochpotoka, ubi ultra Lyzkouczpotoka ex parte occidentali est terra Greiacou et per Lyzcochpotoka descendit in bedniam, qua ibi transiens venit ad Greiacopotoka a parte occidentali terra Greiacou existente, et in eodem rivulo eundo superius venit ad finem cuiusdam vineae, ubi est meta lapidea, inde ascendit ad bercz, ubi sub quercu est meta terrea, et per viam in eodem bercz venit ad caput Stermech, ubi est meta terrea, et altéra meta in quercu, ubi a parte occidentali est terra Crehniencz, quae est Christiani. Inde per bercz in via eundo ad partes aquilonis pervenit ad magnam fagum, ubi est crux pro meta, inde per idem bercz tendit ad arbores castanearum signatas cruce, ubi ab occidenle est terra Potey, quae Zohodol dicitur, hinc ad quandam vallem et pervenit ad arbores populeas et descendit ad caput Zolonapotoka, ubi in eodem rivo tendendo ad aquilonem venit ad magnam viam Worostini, ubi a parte occidentali est terra Cistien filii Zenese, ubi castrum construxit et in eadem via tendendo versus orientem pervenit ad kereztut, deinde tendens in contermini(um) . . .* vádit prope ecclesiam sancti Martini et transeundo ecclesiam per viam cadit in Ehnechpotoka, per quem rivum circumit ecclesiam Sanctae Crucis et revertitur ad locum superius nominatum et in conterminio Vulchuk ubi inceperat, terminatur. Quam donationem inclitae recordationis patris nostri nos praesentis scripti patrocinio confirmantes eandem per nostram etiam collationem sive novam donationem in perpetuum innovamus taliter, ut uterque ipsorum, videlicet tam venerabilis episcopus quam Thomas comes supradicti eandem possessionem solidam habeant et teneant et nichilorninus haeredes eorum haeredumque successores iure perpetuo irrevocabiliter valeant possidere et tenere. Ne igitur temporis curriculo ipsi vei ipsorum posteritas super possessione Sczolouna possint per quempiam inquietari, sed eis omnibus sub metis iam expressis perpetuo irrevocabiliter permaneat, praesentes tradidimus litteras dupplicis sigilli nostri munimine iurium ipsorum ad cautelam roboratas. Dátum Seurini(!) per manus magistri Achillis praepositi Albensis, aulae nostrae vicecancellarii,