Tasnádi Nagy Gyula: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. VII. (1358. jan. 1.–1359. márcz. 31.) (Budapest, 1920.)

testimoniis eorum, eisdem concorditer retulissent eo modo, quod ipsi unacum eisdem testimoniis ipsius capituli Agriensis et partibus prenotatis, in dictis octavis Resurrectionis Domini iam preteritis, accessissent ad facies possessionum Jenke et Beziu supradictarum, ubi ipsi primo iuxta cursus metarum in prelibatis Iiteris dicti capituli Agriensis per eosdem actores sub capite sigilli nostri inibi exhibitis contentarum. ac demonstrationem sepedictorum Petheu et Donch, eandem possessionem Jenke a parte dicte possessionis Bezeu in locis litigiosis reambulassent isto modo : quod in quodam fluvio Zwetiche vocato supra quandam clausuram, non molendini, sed per ipsum magistrum Jacobum pro separatione et evulsione dicti fluvii ad aliam aquam ut refertur factam incipientes, et eundem in quandam silvam per largum spatium versus occidentem transcuntes, venissent ad quendam magnum truncum ilicee arboris quodammodo exuste, sub qua dietarum literarum continentia olim metam terream fuisse assereret, sed ibi nullám metam videre potuissent, eo quod ipsa terra nimirun aquosa fore diceretur, et fortassis decurrens aqua delevisset metam supradictam ; a qua versus plaga(m) septcmtrionalem girantes et iuxta ipsam terram in eadem silva per modicum spatium cuntes, venissent ad quandam vallem Reketyeser vocatam, quam etiam series dietarum literarum declararcnt; et cum ipsi ab eadem valle, que extra ipsam silvam haberetur, iuxta dietarum literarum capituli Agriensis continentiam ad unam metam lapideam versus possessionem Tasula transire voluissent, prenotatus magister Jacobus a dicta valle cum ipsis ultra transire noluisset, asserendo quod ipse cum nobilibus de ipsa Tasula nullám causam habere dinosceretur; dixisset etiam Jacobus filius Dobou prenotatus, quod dictus fluvius, ubi ipsi prefatam reambulationem facere incepissent, non Zwetiche sed Jezeneu nuncuparetur ; et tandem his finitis, ipsi per adductionem eiusdem Jacobi transivissent isto modo, quod in eodem fluvio modicum superius eandem primam demonstrationem incipientes et versus dictam plagam septemtrionalem ad dictam possessionem Jenke per silvam et terram campestrem euntes, venissent ad unam arborem ilicis cruce signatam et iuxta fluvium Feketepatak existentem, quem tamen fluvium idem Jacobus 1358. ápi.8.