Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. IV. (1340–1346) (Budapest, 1884.)
in vigilia festi Ascensionis domini, anno eiusdem M m o CCC mo XL m o quinto. Nos igitur . . uuaeum Nicolao filio Nicolai de Bozyta liomine vestro supradicto, nostrum misimus hominem .. pro testimonio, videlicet magistrum Paulurn notarium ecclesie nostre predicte ad premissa exequenda . . qui demuni . . retulerunt, quod in crastino octavarum festi Pentliecostes proxime preteriti idem liomo vester dicto homine nostro presente ad facies universarum terrarum dicte civitatis vestre Scepsy, convocatis vicinis et commetaneis earumdem legitime et presentibus accessisset, et a parte ville Somogy per cursus metarum infrascriptarum, quarum prima inciperet in fine cuiusdam intermedii sulci in una antiqua terrea meta, de qua directe ad occidentem transiens ad iactum sagitte perveniret ad unam metam dearatam, abinde ad eandem plagam currendo perveniret ad unam terream metam, unde reflectitur ad meridiem vergens ad iactum sagitte velocis perveniret ad terream metam, reambulasset eandem, sed cum idem homo vester dicto homine nostro presente ipsam particulam terre metis predictis obligatam, quam eciam terram quamplures ex hospitibus de dicta Somogy pertinuisse ad dictos cives de Scepsy et fructus eiusdem percepisse, per ipsosque anno presenti seminatam fuisse astruxissent, ipsis civibus relinquere voluisset, Márkus villicus de dicta Somogi suo et hospitum de eadem nominibus in facie eiusdem prohibuisset statucionem supradictam, quare dictum villicum et universos hospites de dicta Somogy quam memoratos cives de Scepsy ad vestram presenciam citasset homo vester homine nostro presente predicto, eisdem octavas festi beati Joannis Baptiste nunc venturas pro termino coniparendi assignando ; adiecerunt eciam, quod in ipsa reambulacione Petrus dictus Vámos de dicta Somogy, ut crederent non sine preordinacione et subordinacione, manibus armatis in dictos cives de Scepsy, consencientibus hospitibus de eadem Somogy irruisset et plures ex eis percutere et verberare nixus fuisset, nulla penitus deferendo. Dátum quinto die dictarum octavarum festi Penthecostes, anno domini prenotato. Papíron, zárlatán pecsét töredékeivel; eredetije az orsz. lt. kincst. oszt. N. R. A. 392. 21. dipl. lt. 3765. Ugyanott megvan a szepesi káptalannak a föntebbi napról egy másik bizonyságlevele arról, hogy a határ-
