Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. III. (1333–1339) (Budapest, 1883.)

hím dictum Bosnense, pro quo quidem capitulo magister Bene cöncanonicus eiusdem ecclesie comparuisset. . reambulassent easdem per suas veras metas et antiquas, reambulatasque et a parte possessionum dictorum domini Laurencii episcopi et capituli distinctas et separatas reliquissent eidem magistro Nicolao dicto Treutul, eo iure quo ad ipsum pertinere dignoscitur perpetuo possidendas penitus nullo contradictore existente; prima meta incipit a quadam arbore populi narfa, que a parte aquilonarii possessiones filiorum Bor, a parte vero orientali possessiones dictorum domini episcopi et capituli et a parte vero occidentali possessiones prelibati magistri Nicolai prefatas separat . . deinde procedendo versus partém meridionalem, acl unum spácium per terras arabiles pervenit ad arbore 111 fyzfa, sub qua sunt putei lutosi pro meta babiti, qui a parte orientali possessiones dominorum episcopi et capituli, a parte vero occidentali possessiones eiusdem magistri Nicolai separat, et abbinc versus eandem plagam devenit ad unam parvani vallem et per eandem vallem usque ad divisionem eiusdem vallis parvum fiectendo ad silvam, et per eandem silvam procedendo versus eandem plagam meridionalem et transeundo ipsam silvam pervenit ad terras arabiles et in eisdem terris arabilibus deciinat se ad partém occidentalem, devenit ad unam magnam viam et per eandem viam ad unum locum lutosum vulgariter kalysta vocatum, abinde vero procedendo pervenit ad unum aruk, ubi ipsa via transit ipsum aruk et pervenit ad unam parvam vallem, ubi dimittendo ipsam viam per eandem vallem pervenit ad aquam Breznicba vocatam et transeundo ipsam aquam pervenit ad unum nemus, et in eodem nemore prope ipsam aquam ad arborem zylfa cruce signatam, et abbinc protenditur ad unam semitam, et per eandem ascendenclo in montem parvum versus partém meridionalem devenit ad arbores fagum cruce signatas et condividens montem sepe per arbores fagum cruce signatas, ad longum spácium iendo et descendendo ipsam montem parum tendendo ad partém meridionalem devenit arbores fagum cruce signatas, et deinde ad aliam arborem tiulfa cruce signatam, abhinc ad unam arborem populi nyarfa . . . . portu aque Sarusnicha vocate in qua ferrum absconditum, et ibidem cadit ad eandem aquam Surusnicha nominatam,