Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. III. (1333–1339) (Budapest, 1883.)

festi Pentheeostes iam venturas eisdem pro termino coram vobis comparendi assignando . . mete autem dicte possessionis quibus ab aliis vicinariis possessionibus distinguntur . . prout vester et noster bomines nobis expresserunt boc ordine protenduntur: quod prima meta incipit a plaga septemtrionali in quodam pathak videlicet Rechkepataka vocato iuxta quem sunt due mete terree, et abliinc versus eandem plagam septemtrionalem in eodem pathak supra currendo iungit similiter duas metas terreas sub duabus arboribus ilicum erectas et inter eandem possessionem Olsoupanith et aliam possessionem Felseupanith existentes, a quibus versus plagam orientalem reflectendo et per largum spácium currendo cadit in quendam fluvium Mortuapatak vocatum iuxta quem est una meta terrea, deinde versus eandem plagam currendo cadit in alveum cuiusdam fluvii Regeclipatakafey vocati ubi est una meta terrea circa quandam magnam viam erecta, quam transeundo reflectitur ad plagam meridionalem et venit ad quoddam berch ubi est una meta terrea, in quo currendo iungit unam metam terream a qua versus eandem plagam meridionalem transeundo intrat in fluvium Urhuvanpataka vocatum ubi est una meta terrea, quem transeundo ascendit ad unum berch et ibi iungit trés metas terreas que separant ipsam possessionem Vrhupanith a possessionibus Gumur et Yrhuuan vocatis, et ab his versus dictam plagam directe currendo iungit unam metam lapideani de qua ad eandem plagam transeundo venit ad duas arbores ilicum magnas pro metis consignatas, a quibus eundo iungit alias duas arbores tremuleas vulgo nyarfa vocatas similiter pro metis consignatas, et abinde satis per modicum spácium currendo cadit in prefatum fluvium Rechkepataka in quo rursus ad prefatam plagam septemtrioiialem et currendo in eodem satis per largum spácium venit iterato ad primam metam ubi inceperat et ibi terminantur. Dátum feria quinta proxima post festum beati Georgii martiris, anno domini supradicto. Zárlatán pecsét nyomaival; eredetije az orsz. Ivt. kincst. oszt. N. B. A. 735. 35. dipl. Ivt, 2997. Más szintén eredeti példányban megvan a N. Muzeum könyvtárában, a gr. Forgách cs. lban. Közli: Kovács N. ANJOUKOBI OKMÁNYTÁR III. KÖT. 18