Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. II. (1322–1332) (Budapest, 1881.)

Simigio pro eodem Nicolao bano domino suo ab una, et ma­gister Johannes filius Ockuz de genere Buzad pro se perso­naliter parte ab altéra presencialiter nobis noti coram nobis constituti, idem comes Dominicus confessus est oraculo vive YOCÍS ut cum predictus magister Johannes necessitate com­pulsus quandam possessionem suam Iwanch Yocatam in comi­tatu Castriferrei prope castrum Lyndua existentem pro leviori et minori precio quam ipsa valuisset dicto domino Nicolao bano vendidisset, pro eo idem Nicolaus banus dominus suus deuni pre oculis habendo et considerata sua bonitate nolens eandem possessionem iniuste in detrimentum sue anime obti­nere et possidere, in recompensam eiusdem supra precium per­solutum quandam aliam possessionem ipsius magistri Johan­nis Barathey nominatam olim Petheu filio Petri titulo impigno­racionis traditam ac per ipsum dominum Nicolaum banum propriis suis rebus redemptam in dicto comitatu Symigiensi iacentem absque ullo precio reddidisset et remisisset ipsi magistro Johanni et suis heredibus pleno iure possidendam, quam quidem possessionem Barathey cum omnibus suis utili­tatibus ipse comes Dominicus auctoritate procuratoria pre­missa in persona eiusdem domini sui Nicolai bani eidem ma­gistro Johanni filio Ochuz restituit et resignavit coram nobis tali obiigaminis vinculo interiecto, quod si temporis in pro­cessu prefatus dominus Nicolaus banus vei sui heredes aut posteritates ipsum magistrum Johannem vei eius heredes aut successores racione possessionis Barathey pretacte aliqualiter vei quoquomodo molestare et agravare intenderent seu attem­ptarent, extunc iidem prescriptam possessionem Iwancli voca­tam absque strepitu iudicii aliqualis et contradiccione qualibet non obstante deberent seu tenerentur relinquere ac resignare magistro Johanni et suis heredibus antedictis . . Dátum in die festi nativitatis beati Johannis Baptiste, anno domini M° CCO XX 0 tercio. Sötét kék madzagon függő ép pecséttel; eredetije az orsz. Itár kincs. oszt. N. R. A. 575. 32. dipl. Itár : 2171. Közli : Nagy Gyula.

Next

/
Oldalképek
Tartalom