Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. II. (1322–1332) (Budapest, 1881.)

que est eiusdem Tliome voivode a parte vero orientali rernanebit terra Stepbani dicti Vrdugb, iamque ipsa meta terre Wossyan tendit ad partém meridionalem ad fiuvium Sipek iuxta vicinitatem eiusdem terre Nogrymoch et per illum fluvium Sypeek tendit versus partém quasi deponentalem ascendendo pervenit in monte ad duas metas terreas ibique est arbor scilicis que scilicet mete separant terram Wossyan a terra Sypeek a parte vero meridionali vicinatur cum terris nobilium de Taab, post bee divertit se ad partém septemtrionalem circa vicinitatem terre Taab descendendo de monte ad pratum et ibi in valle iuxta Fuzesbernk sunt due mete terree, deinde metatim veniendo ascendit montem et in vertice montis pervenit ad metas terreas, abhinc tendit versus eandem partém in eodem monte est meta terrea et in latere montis est similiter meta terrea, deinde descendit de monte versus septemtrionem pervenit ad magnam arborem kercinam ubi est meta terrea, abhinc descendit ad rivulum per pratum transeundoque rivulum pervenit ad duas metas terreas antiquas, post bee gradiendo directe usque magnam viam et per illám viam tendit ad partém occidentalem ad quatuor arbores pivorum, deinde vertit se iterato ad partém septemtrionis ad laterem montis versusque partém meridionalem circuit vallem Gymulclius a parte vero septemtrionali pervenit in capite eiusdem vallis Gymelclius per antiquas metas metatim eundo ad arborem silicis et sub ipsa arbore silicis sunt due mete de novo erecte que quidem mete separant terram Wossyan a parte meridionali et occidentali a terra Wossyan, et ibi deficit vicinitas terre Taab et demum ipse possessiones Keet Wossyan incipiunt tenere metas cum terra Nogchytar a parte occidentali que est terra eiusdem Tliome voivode hereditaria et a parte septemtrionali vicinatur terre Almás a parte vero orientali cum possessione Zechen per continuas metas circuendo et gradiendo que sunt similiter hereditarie possessiones eiusdem domini voivode et ita metatim per veteres metas et antiquas deveniendo pervenit ad locum priorem ibique distincciones. seu cursus metarum possessionum preseriptarum terminantur. Dátum sabbato proximo post festum Penthecostes, anno domini M° CGC° vicesimo septimo.